Jonathan Little, doskonały pokerzysta, a przy okazji popularny trener, analizuje rozdanie, które przyszło mu rozegrać w evencie World Poker Tour z wpisowym 3.500$. Przedstawia ono kilka ważnych konceptów, bez znajomości których nie osiągniesz pokerowego mistrzostwa. Chodzi m.in. o umiejętności przystosowania swojej gry do tendencji przeciwnika czy wyciągania wartości na riverze.
We wczesnej fazie dnia pierwszego, na blindach 75/150, wszyscy spasowali do siedzącego na cutoffie Jonathana Little’a. Trener otworzył za 400 żetonów z KQ. Jego stack efektywny wynosił 30.000.
Sprawdził jedynie rekreacyjny, szastający żetonami gracz ze small blinda. Na flopie spadły AQ9. Przeciwnik zaczekał.
W tym momencie rozdania Little ma dwie rozsądne opcje – zagranie checka bądź niewielkiego beta za około 30% puli. Biorąc pod uwagę, że rywal sprawdzał ze zbyt szerokim zakresem tak preflop, jak i w grze po flopie, trener preferuje beta kontynuacyjnego. Możemy bowiem wyciągnąć od tego typu przeciwników całą masę value. – Jednak w większości przypadków, w starciach z przyzwoitymi graczami, powinieneś raczej zagrywać check backi ze słabymi asami, środkowymi parami oraz niektórymi najsłabszymi rękoma – zaznacza Little. – Dzięki temu z łatwością możesz sprawdzić na turnie i riverze ze swoją parą asów, sprawdzić na turnie z damami i spasować najsłabsze układy. Ta strategia pozwoli ci na przyzwoitą równowagę, będziesz również trudny do wyeksploatowania.
Turn i river
Little zagrał beta za 400 do puli 950. Przeciwnik sprawdził. Turn przyniósł 4. Przeciwnik zagrał checka.
Podobnie jak na flopie, Little może zaczekać bądź zagrać niewielkiego beta. Choć pokerzysta w niemal stu procentach przypadków zagrałby check backa w starciu z przyzwoitym graczem, ten konkretny rywal może sprawdzić niewielkie zagrania z każdą parą czy drawem. Z drugiej strony – check może nakłonić przeciwnika do blefu, dzięki czemu Little mógłby spokojnie sprawdzić większość betów na riverze.
Little zdecydował się na check backa. Na riverze spadł K. Przeciwnik zabetował za 400 do puli wynoszącej 1.750.
Ogólną tendencją graczy rekreacyjnych jest zagrywanie małych betów na riverze z marginalnymi układami – chcą wyciągnąć nieco wartości, a jednocześnie nie budować zbyt dużej puli. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadkach, gdy na turnie wszyscy gracze zaczekali. Więc jak dwie środkowe pary Little’a radzą sobie przeciwko marginalnym value rękom rywala? – Przeciwnik najprawdopodobniej trzyma słabego asa – twierdzi trener. – Wiedząc to, zdecydowanie powinienem raisować dla value. Jeśli rywal mnie zaskoczy i przebije, mogę spokojnie spasować, zakładając, że mój read był błędny.
Zastanów się, jak dużego calla będzie w stanie wykonać przeciwnik trzymający słabego asa. Jeśli jest typem gracza, którzy sprawdzi tylko niewielkie przebicie, idealne byłoby zagranie za 1.100. Jeśli jest jednak typowym calling station, możesz zwiększyć sizing, np. do 3.000.
Little nie wiedział zbyt wiele o tendencjach przeciwnika, dlatego zdecydował się na raise do 2.000. Rywal rozmyślał przez około trzy minuty, a w końcu sprawdził i zaraz potem posłał swoje karty do mucka. Najprawdopodobniej trzymał parę asów. – Przed flopem zainwestowałem niewielką liczbę żetonów z ręką, która jest z przodu przeciwko dwóm losowym kartom, na flopie zagrałem niewielkiego beta, posiadając sporą przewagę w zakresach, a na riverze wrzuciłem na środek stołu dużo żetonów, będąc faworytem. Czasami poker jest naprawdę łatwy – mówi trener.
Jaki błąd popełnił rywal?
Czy przeciwnik Little’a mógł zachować się w tym rozdaniu inaczej? Popełnił tak naprawdę tylko jeden błąd – nie powinien callować na riverze.
Preflop powinien sprawdzać z przyzwoitymi asami, a ze słabymi 3-betować bądź pasować. Powinien check-callować flopa, zaczekać na turnie, a później zastanowić się nad value betem na riverze. Jeśli trzymałby AJ bądź AT, zagranie value beta jest jak najbardziej poprawnym zagraniem, choć powinien użyć większego sizingu. Ze słabym asem może zaczekać, może zabetować, ale kiedy przeciwnik przebija, powinien spasować.
Bardzo ważne, aby każdorazowo oszacować swój zakres i sprawdzić, czy posiada się sporo lepszych rąk, które mogą sprawdzić raise na riverze. W tym spocie przeciwnik powinien mieć wiele lepszych rąk, z którymi betuje na ostatniej z ulic. Biorąc ten fakt pod uwagę, powinien spasować do przebicia ze swoimi słabymi asami. Ogólna zasada głosi, że kiedy zostajesz przebity na riverze, potrzebujesz bardzo mocną rękę, aby móc sobie pozwolić na sprawdzenie. Top para ze słabym kickerem to za mało.
Tom Dwan z fantastycznym zagraniem w cashówce Tritona – semi-blef w wielkiej puli!
