Jack Sinclair jeszcze do niedawna był przede wszystkim graczem online, ale ósme miejsce w zeszłorocznym Main Evencie WSOP sprawiło, że Anglik większość czasu spędza obecnie przy stołach live. Poniżej Sinclair analizuje dwa rozdania ze stołu finałowego jednego z eventów Aussie Millions, który padł ostatecznie jego łupem. Zapraszamy!
Event: Aussie Millions Poker Championship 2018 (Event #13)
Liczba graczy: 229
Wpisowe: 2.500$ AUD
Nagroda za pierwsze miejsce: 99.730$
Rozdanie I
Kluczowe koncepty:
- ICM
- Strategia limpowania
– Opowiedz o wybranym rozdaniu.
– To pierwsza ręka, która przychodzi mi do głowy, myśląc o tym stole finałowym. Częściowo ze względu na jej znaczenie, częściowo – ze względu na wyeliminowanie Shane’a Warne’a.
Sposób rozegrania przeze mnie tego rozdania był w całości oparty na konkretnej sytuacji ICM (Independent Chip Model), w której się znalazłem. W grze pozostało czterech graczy, miałem około 35-40 big blindów, a dwaj gracze z mojej lewej strony, Simon Burns i Shane Warne, mieli ich około 15-22. Zdecydowanym liderem był siedzący po mojej prawej stronie Gianluca Speranza – dysponował prawie 100 big blindami.
– Czy w tym rozdaniu miałeś pozycję nad liderem?
– Tak. Miałem wielkie szczęście, że Speranza był zaraz po mojej prawej stronie, dzięki temu zawsze podejmowałem decyzję po nim. W tym przypadku Włoch był na big blindzie, a ja na pierwszej pozycji.
Dostałem parę dziesiątek. W tym momencie jedyne interesujące pytanie brzmi – powinienem podbić czy zagrać limpa?
Problem z podbiciem w tym spocie polega na tym, że dwaj gracze będący na short stacku często zrzucą swoje ręce, lider z kolei będzie 3-betował z dużą częstotliwością. Short stacki chcą pasować, ponieważ zyskują na mojej grze przeciwko big stackowi. Mogę wówczas odpaść z turnieju, dzięki czemu oni wejdą na kolejny szczebel drabiny wypłat.
– Gdy dostałeś parę dziesiątek, co przechodziło przez Twoją głowę? Jaki był Twoim zdaniem najlepszy sposób na rozegranie tej ręki?
– Jeśli Burns i Warne spasują, a big blind zagra 3-beta, jestem w bardzo niekorzystnej sytuacji. W normalnych okolicznościach, dla stacka wynoszącego 35-40 big blindów, byłoby to bardzo łatwe zagranie all-in. Jednak odpadnięcie na czwartym miejscu, gdy w grze znajdują się dwa short stacki, byłoby katastrofą pod względem ICM. Możliwe również, że Speranza zagra 3-bet all-in, co stawia parę dziesiątek w bardzo niewygodnym położeniu. Przeciwko niektórym zakresom all-in sprawdzenie z dziesiątkami będzie zagraniem przegrywającym, przeciwko innym – będzie drukowaniem pieniędzy. To jednak niewielkie zmartwienie, ponieważ w tych czasach mało kto zdecyduje się w takim spocie na 3-bet all-ina. Więc podbicie to oczywiście nadal przyzwoite rozwiązanie, a jeśli big blind przebije, no cóż, powodzenia. Ale sądzę, że istnieje lepsze opcja rozegrania tej ręki.
– Zamieniam się w słuch.
– Moją strategią w tym spocie jest limpowanie z wszystkimi rękoma. Dzięki temu kontroluję rozmiar puli i unikam sytuacji przedstawionej powyżej. Jeśli big stack podbije, mogę sprawdzić i grać postflop z przyzwoitym stackiem w zanadrzu. To zniechęca lidera turniej przed podbijaniem moich limpów, ponieważ ma mniejszą przewagę nad moim stackiem, a w puli nie aż tyle żetonów do wygrania.
– Przypuszczam, że to wpływa również korzystnie na grę przeciwko short stackom. Mogę zdecydować się na jakiś krok z szerszym zakresem.
– Zdecydowanie. Limpy wpływają także na grę short stacków. Gracze na ogół sądzą, że limp oznacza zagranie z szerokim zakresem, w którym znajduje się sporo słabych rąk. Z tego powodu chętniej zagrają all-ina, uważają, że mają wówczas większe fold equity. W tym przypadku istnieje również coś takiego jak psychologiczny aspekt gry. Ludzie wychodzą z założenia, że gdy limpujesz i widzisz tanie flopy, coś uchodzi ci na sucho. Dlatego sądzą, że muszą cię za to „ukarać”.
– Wychodzi na to, że limp to w tym przypadku najlepsze zagranie.
– Tak. Poza tym – rozszerzenie zakresów short stacków jest dobre z dwóch powodów. Po pierwsze, mogę grać na stacki z moimi dobrymi rękoma przeciwko szerszemu zakresowi rywala, po drugie – nawet trzymając rękę, z którą nie będę mógł sprawdzić, short stacki nadal mogą wzajemnie się wyeliminować, z dużą ręką może się również obudzić zdecydowany lider turnieju.
W omawianym rozdaniu zdecydowałem się właśnie na zagranie limpa, a jeden ze short stacków zagrał all-ina.
Sinclair limpuje z TT. Warne zagrywa all-ina za small blinda. Sinclair sprawdza. Warne pokazuje KQ.
Flop: 752 (pula: 612.000)
Turn: 8
River: 2
Sinclair wygrywa pulę wynoszącą 612.000.
– Moja ręka się utrzymała, wyeliminowałem jednego ze short stacków, w grze pozostało więc trzech graczy, a ja dysponowałem przyzwoitą liczbą żetonów. Nie wiem, czy Warne zagrałby all-ina z KQo, gdybym podbił. To był mój trzeci limp w krótkim odstępie czasu, a w poprzednich dwóch razach Speranza ani razu nie podbił. Myślę, że w oczach innych mogło to wyglądać na kolejną próbę zobaczenia taniego flopa.
Rozdanie II
– To rozdanie miało miejsce, gdy na polu walki zostało trzech graczy, a ja byłem nieznacznym liderem. Speranza zajmował drugie miejsce.
Sinclair podbija na buttonie do 45.000 z A6. Speranza sprawdza z big blinda.
Flop: A98 (pula: 109.000)
Speranza czeka.
– To dla Ciebie dobry flop.
– Na tego typu flopach będę c-betował w niemal 100% przypadków. Speranza ze względu na ICM będzie sprawdzał nieco bardziej tight, ale bez przesady. Spodziewam się również, że na takim flopie nieco częściej będzie zastawiać pułapki oraz że nie będzie zbyt często raisował jako blef, ponieważ jeśli blef nie zadziała, może to kosztować znaczną część jego stacka. Generalnie jego range jest tutaj bliżej nieokreślony – ma sporo par i drawów, trochę setów i dwóch par.
Sinclair zagrywa beta za 30.000. Speranza sprawdza.
Turn: A (pula: 169.000)
Speranza czeka.
– To oczywiście świetna karta. Speranza zaczekał, a ja zabetowałem za nieco ponad rozmiar puli. Zdecydowałem się na overbeta, ponieważ ta karta nie współdziała zbyt dużem z rangem Speranzy po sprawdzeniu flopa. Turn nie skompletował żadnych drawów, biję teraz jego dwie pary trafione na flopie. Większość jego zakresu nie będzie mogła kontynuować po moim overbecie. Oczywiście, mając tripsa nie jest to dla nas problem. Chcemy dodatkowej akcji. Inną dobrą rzeczą związaną z asem na turnie jest to, że teraz możemy komfortowo zagrać dużego beta dla wartości.
Sinclair betuje za 175.000. Speranza sprawdza.
– Co myślisz o ręce Speranzy?
– Cóż, myślał dłuższą chwilę, zanim zdecydował się na sprawdzenie. Czułem, że nie jest specjalnie zadowolony ze swojej ręki.
River: 6 (pula: 519.000)
Speranza czeka.
– Jaki jest najlepszy sposób na rozegranie Twojej ręki, by wyciągnąć jak najwięcej wartości? Jak określasz najlepszy bet sizing?
– Pula wynosi teraz 500.000, a Speranza ma w stacku jeszcze 900.000. Długo zastanawiałem się nad wyborem sizingu. Ostatecznie zdecydowałem się na bet za 350.000. Myślę, że to był błąd.
Sinclair betuje za 350.000.
– Dlaczego?
– Problem z tym sizingiem polega na tym, że jest wystarczająco duży, by Speranza zrzucił swoje gorsze układy typu para dziewiątek. Natomiast jeśli trzyma gorszego fulla, sprawdziłby również znacznie większego beta. Powinienem zagrać albo bardzo małego beta (tak, by Speranza przebił z gorszymi fullami albo sprawdził z jedną parą), albo bardzo dużego, tak, by wyciągnąć maksymalną wartość od jego najmocniejszych rąk. Moje zagranie było natomiast czymś pomiędzy. Myślę, że reszta stawki postrzegała mnie wówczas jako bardzo agresywnego gracza. Chciałem, by ten bet wyglądał jak blef. Równocześnie ufałem swoim instynktom, które podpowiadały mi, że rywal trzyma marginalną rękę. Dlatego nie chciałem użyć zbyt dużego sizingu. Gdyby mój read był w stu procentach zgodny z rzeczywistością, wybrany przez mnie sizing byłby dobry. Speranza zastanawiał się jednak przez ponad pięć minut i ostatecznie spasował.
Speranza folduje. Sinclair wygrywa pulę wynoszącą 519.000.
– Speranza albo zagrał bardzo dobrego folda z mocną ręką, albo zastanawiał się nad luźnym sprawdzeniem. Mam nadzieję, że jednak to drugie.
Poker Fever Series – PF Cup dzień 1B – relacja na żywo od 18:00
