Pierwsza zdobywczyni tytułu mistrzyni WPT w ostatnim czasie jest bardzo aktywna medialnie. Ema Zajmovic, bo o niej mowa, udzieliła kolejnego wywiadu, tym razem opowiadając o swojej przygodzie z polityką oraz o roli kobiet w pokerze. Zapraszamy do lektury!
– Media pokerowe przedstawiają Cię jako pierwszą kobietę, która zdobyła tytuł mistrzyni WPT. Jesteś z tego tytułu dumna, czy może lekko cię wkurza?
Ema Zajmovic – Nie wkurza mnie, ale po prostu nie oddaje rzeczywistości. Było super, stało się. Obecnie nie jest to dla mnie już tak wielka rzecz. Gdy spojrzymy na szansę wygrania przez kobietę turnieju WPT, zobaczymy, że byłam po prostu szczęściarą, której się ta sztuka udała – ja tak to widzę.
– Czujesz się dotknięta przez dyskryminację ze względu na płeć?
– Gdy zaczynałam grać w pokera, wydawało mi się, że nie. Później zaczęłam dostrzegać pewne incydenty, w których przewijał się brak szacunku. Chodzi o szacunek do mnie, jednak musimy zacząć od szacunku dla samych siebie. Nie tylko kobiety mają tego typu problemy, to dotyczy również m.in. ludzi starszych. W pokerze istnieje wiele stereotypów. Nie chcę powiedzieć, że jestem feministką, ale jeśli będę głośno wyrażała swoje zdanie, to ludzie w końcu zaczną mnie słuchać.
– Wiem, że próbowałaś swoich sił w polityce. Czy tam również spotkałaś się z podobnymi problemami?
– Sądzę, że to pojawia się w każdej dziedzinie życia. W polityce jest bardzo mało kobiet. Ja zajmowałam się bardziej komunikacją w polityce i sądzę, że istnieją tam te same problemy i wyzwania, co w pokerze. To gra siły i wiele rzeczy stale się zmienia – ta sama dynamika, która przyciąga ludzi do polityki, obecna jest również w pokerze.
– Planujesz wrócić do polityki?
– Nie lubię być w centrum uwagi, dlatego też wybrałam taki, a nie inny kierunek, aby móc być nieco w cieniu, gdzie – jak sądzę – można mieć więcej władzy. Lubię strategiczne aspekty tego zawodu, zamiast konieczności publicznego występowania. Wtedy masz mniej kontroli, a ja lubię mieć wszystko pod kontrolą.
– W teorii możesz wykorzystać swoje umiejętności wyciągnięte z polityki i rozwinąć swoją markę w pokerze, by potem startować z wyższego pułapu.
– Gdy byłam młodsza, miałam ogromne ego, chciałam być zawodniczką sponsorowaną, najlepszą pokerzystką na świecie etc. Teraz chcę być po prostu najlepsza przy swoim stole. Pragnę po prostu grać profitowo, nie interesują mnie naszywki i inne tego typu rzeczy. Mam inne cele w życiu. Poker jest wspaniały i daje wiele różnych możliwości, jednak w życiu jest więcej do osiągnięcia, niż tylko pieniądze.
– Czy są w twoim życiu rzeczy, które chciałabyś zrobić, ale nie zrobiłaś, bo powstrzymał cię strach?
– Nie mam prawa jazdy, to mój sekret. Boję się prowadzić samochód. Chcę mieć kontrolę nad swoim życiem, ale nie prowadząc samochód. Nie mogę się doczekać momentu, w którym świat opanują samochody bez kierowców.
Ogólnie staram się stawać w obliczu wyzwań. Podróżuję samotnie. Kiedy nauczymy się dostosowywać do takich sytuacji, wszystko idzie łatwiej. Często jestem wystraszona, ale to dobry strach. Trzeba próbować różnych rzeczy – nie nauczysz się niczego, jeśli się w to nie zaangażujesz.
– Jaka jest twoja życiowa misja?
– Chcę pomagać ludziom. Jestem osobą silnie związaną z rodziną i przyjaciółmi, nie potrafię pozostać neutralna, gdy widzę niesprawiedliwość. Czuję, że mam w życiu szczęście, więc powinnam pomagać innym ludziom.
Chciałabym zrobić coś dla młodych dziewcząt. W mediach społecznościowych czyha na nie wiele zagrożeń. Ludzie wikłają się w niebezpieczne znajomości w bardzo młodym wieku. Powinni oni mocniej zastanowić się nad tym, co publikują w mediach społecznościowych, dotyczy to głównie młodych ludzi. Wydaje mi się, że wielu z nas się pogubiło i bardzo przykro jest na to patrzeć.
– Twój sukces i obecność w pokerowej społeczności może pomóc ci w niesieniu pomocy innym ludziom.
– Gdy próbujesz pomagać innym, ego powinno być czymś, co spycha się na dalszy plan. W pokerze ego jest najgorszą rzeczą, która może wpływać na twoje wyniki – w życiu jest podobnie. Mam głęboko w sobie zakorzenioną myśl „kim jestem, aby myśleć, że mogę to zrobić?”. Chcę jedynie pomagać innym, nie obchodzi mnie nic innego.
