W pierwszej i drugiej części wywiadu Elton Tsang opowiadał o swojej historii, największych grach cashowych w Makau i wygranej w One Drop 2016. Teraz ze szczegółami przedstawił sytuację, w której nikt nie chciałby się znaleźć.
– To było w sierpniu na EPT Barcelona. Nie planowałem tam jechać, ale okazało się, że moi przyjaciele Richard Yong, Winfried Yu i John Juanda będą tam, więc też się na to zdecydowałem. To piękne miejsce. Nie miałem zamiaru grać w gry cashowe.
Następne co pamiętam, to że Leon Tsoukernik organizował cashówkę. Nigdy wcześniej go nie spotkałem. Nie znałem go. Organizował grę i zapytał Richarda o mnie.
Pierwsza gra była na stawkach 1.000/2.000 euro. Wkupiliśmy się do gry po 400.000€. W grze brali udział Richard Young, Winfred Yu, Peter Chan, Leon Tsoukenik, Tony Guoga, Fedor Holz, Daniel Cates i ja.
Dosyć szybko byłem do tyłu ponad milion euro, w pewnym momencie prawie półtora. Los się odwrócił, gdy zwiększyliśmy blindy na 2.000/4.000/8.000, a w końcu 5.000/10.000. Gracze po kolei odpadali z gry, aż zostałem z Tonym G, Junglemanem i Leonem. Pod koniec sesji byłem 2,8 mln do przodu. Leon poprosił mnie o heads-up na stawkach 10.000/20.000, a do gry wkupić mieliśmy się za dodatkowy milion. Zgodziłem się, ale przegrałem 1,4 mln na jego rzecz. Skończyłem dzień będąc 1,32 mln do przodu.
Podczas gry Leon zapisywał na kartce papieru wyniki wszystkich graczy. W szczególności zyski i straty. Liczył również żetony, które rozdał i które zbierał z powrotem. Podawał wtedy danemu graczowi jego wynik i czekał na potwierdzenie. Te żetony wyglądały jak zwyczajne żetony w kasynie. Wydaje mi się jednak, że nie mają żadnej wartości pieniężnej, tylko Leon pożyczył je od kasyna. Ponieważ ani ja, ani żaden inny gracz nie mieliśmy ze sobą gotówki, domyślałem się, że jest to gra na kredyt udzielany przez Leona, czyli wszyscy na koniec rozliczą z nim swoje wygrane i przegrane.
Następnego dnia dostałem wiadomość od Petera, że Leon poprosił o mój udział w kolejnej grze. Wstałem i natychmiast zszedłem do kasyna. Gdy dotarłem na miejsce, Leon i Peter grali z Phillipem Gruissem i Igorem Kurganovem. Grali na stawkach 2.000/4.000. Szybko jednak Peter odszedł od stołu, a blindy wzrosły do 2.000/4.000/8.000. Po raz kolejny straciłem ok. 1,4 mln z 2 mln żetonów, ale miałem szczęście i wygrałem flipa przeciwko Igorowi, co dało mi z powrotem 1,3 mln. Leon na jakiś czas odszedł, a ja zostałem sam z Phillipem i Igorem. Tego dnia przegrałem ostatecznie tylko 130.000 euro.
Tego samego dnia nie spałem już od 4, a Leon wysłał mi wiadomość, że gramy od 17. Dotarłem godzinę później i zaczęliśmy grać we czwórkę. Tym razem z Danielem Catesem, Leonem Tsoukenikiem i Christophem Vogelsangiem. Blindy wynosiły 5.000/10.000 i każdy z nas wszedł do gry z milionem euro.
Graliśmy przez ok. trzy godziny, ale to ja z Leonem walczyliśmy o trzy największe pule. W pierwszej ręce miałem 77 i podbiłem do 25.000 preflop z UTG. Do Leona gracze spasowali, a on z big blinda przebił do 75.000. Sprawdziłem, a na flopie pojawiły się 843 rainbow. Leon zagrał za 200.000, ja sprawdziłem. Na turnie spadł walet i Leon czekał. Zrobiłem to samo oglądając darmową 9 na riverze. Leon ze stackiem ponad 600.000 zdecydował się na all in. Nie miało to wszystko dla mnie większego sensu, więc sprawdziłem z 77. Leon miał „ace high”. Zgarnąłem ogromną pulę, a Leon uzupełnił swoje żetony o kolejny milion.
Trochę później Leon zdecydował się zmienić miejsce i usiadł na lewo od Daniela i na prawo od Christopha. Nadeszła kolejna duża pula – Leon podbił z buttona do 50.000, a ja sprawdziłem z 99. Na flopie pojawiły się 733 i check-callowałem bet za 150.000. Na turnie spadła 8 i znowu czekałem. Tym razem Leon wszedł all in za ponad 800.000, był to potężny overbet. Ponownie go sprawdziłem, a na riverze spadła 9. Leon wyglądał, jakby znowu blefował, bo wstydził się pokazać karty na showdownie, ale szybko pokazałem mu moje 99. Wygrałem drugą potężną pulę tego dnia.
Leon sięgnął po kolejny milion i zaczynał odzyskiwać impet. Wygrał pół miliona i miał już przed sobą 1,5 mln. Ja wciąż miałem najwięcej żetonów, ponieważ dwóch pozostałych graczy rzadko brało udział w walce o duże pule.
Ostatnie duże rozdanie miało miejsce, gdy Leon podbił z buttona do 50.000, a Christoph sprawdził ze small blinda. Będąc na big blindzie dostałem AA, przebiłem więc do 200.000. Obaj gracze sprawdzili, by zobaczyć flop – T93. Uderzyłem za 400.000 i tylko Leon sprawdził. Na turnie pojawiła się bardzo bezpieczna 2, wszedłem więc all in. Leon sprawdził za pozostałe 900.000 i pokazał A9. River mu nie pomógł i był już łącznie stratny trzy miliony euro. Kupił żetony za kolejne dwa miliony, ale nie grał długo, bo przyjechała jego żona. Było to ok. 21:30. Wyniki gry wyglądały następująco:
Elton +3,375 mln
Daniel -200 tys.
Christoph -65 tys.
Leon -3,11 mln
Zaraz po tym, gdy pojawiła się jego żona, Leon opuścił stolik i powiedział, że niedługo wróci. Po jego odejściu przerwaliśmy grę. Chris i ja zjedliśmy posiłek przy stole czekając na powrót Leona. Potem czekaliśmy jeszcze trochę, ale wciąż się nie pojawiał. Ok. 22:00 sprawdziłem ilość żetonów wszystkich graczy i wyszedłem z kasyna porozmawiać ze znajomymi. Szczerze mówiąc już wtedy się martwiłem, czy dostanę swoje pieniądze, ponieważ suma, którą przegrał Leon, była bardzo duża.
Ok. 22:30 Leon w końcu wrócił i zapytał Richarda, Daniela i Christopha, dlaczego gra została przerwana. Richard powiedział „nie wiem”, ale posiadam wiedzy, jak odpowiedzieli inni. Leon wtedy zgarnął wszystkie żetony i wyszedł – tyle usłyszałem od Daniela Catesa i Richarda Yonga, którzy wciąż czekali na Leona.
27 sierpnia Leon napisał do mnie i zaprosił na krótkie spotkanie. Podczas niego powiedział, że pokryje moje wygrane tylko z dwóch pierwszych gier i że chce anulować naszą ostatnią grę. Zapytałem go dlaczego, ale nie podał żadnych powodów. Stwierdził tylko, że taką ma dla mnie propozycję.
Tego samego dnia, sześć godzin później, tym razem ja poprosiłem go o spotkanie. Wyjaśniłem mu, że niemożliwe jest, by po prostu zapomnieć o ostatniej grze i że powinien zapłacić mi w całości. Wyjaśniłem też, że wygrałem te pieniądze uczciwie i nie ma żadnego powodu, żeby anulować te wyniki. Później powiedział mi, że jego zdaniem gra była dziwna i nieuczciwa.
Powiedział też, że to niemożliwe, że sprawdzałem go, gdy blefował i pasowałem, gdy miał najlepszą rękę. Wyjaśniłem mu, że po prostu nie miałem na tyle dobrej ręki, żeby go sprawdzać.
Przez całe spotkanie zachowywał się jak dżentelmen. Nie był zły czy agresywny. Rozmawiał, jakbyśmy omawiali biznesową transakcję. Powtarzał – „chcesz swoje 1,2 mln czy nie?”.
Pod koniec naszego drugiego spotkania powiedział, że nie kwestionuje wyników pierwszych dwóch sesji i da mi 1,19 mln, które wygrałem w poniedziałek. Byłem zagubiony. Myślałem o wszystkich rzeczach, jakie mogę zrobić. Zapytałem wszystkich przyjaciół i ludzi z pokerowego świata o to, co powinienem zrobić. Większość odpowiedziała, żeby dać mu trochę czasu, żeby mógł to przemyśleć. Potem przez kolejne dwa tygodnie Leon ignorował moje wszystkie wiadomości i nie chciał ze mną rozmawiać. Byłem wściekły. Ignorowanie jest najgorsze.
W końcu po miesiącach przekonywania zapłacił mi te 1,2 mln. W tych pierwszych grach wiedziałem, że sporo wygrał. Gdyby nic mi nie zapłacił, oznaczałoby to, że zebrał pieniądze od innych graczy, razem z moimi wygranymi i nie zapłacił mi. Od początku chciał użyć tych 1,2 mln jako formy nacisku.
Brzmiało to mniej więcej tak – „pójdźmy na ugodę – dam ci trochę pieniędzy, ale nie całość”.
Negocjował ze mną. Był właścicielem kasyna, bardzo dobrze znał więc prawo dotyczące hazardu. Wiedział, że długi hazardowe nie podlegają egzekucji w Europie. Po kilku tygodniach Eddy Scharf skontaktował się ze mną, by negocjować w jego imieniu. Powiedział, żebym brał te 1,2 mln, ponieważ długi w Europie nie podlegają egzekucji i powinienem się cieszyć, że cokolwiek dostałem.
Skontaktowałem się z prawnikami i powiedzieli mi to samo. Ponadto gra, którą zorganizował, nie była nawet legalna, chociaż byliśmy wewnątrz kasyna. Była to gra na kredyt, więc nie mogę go pozwać…
Ciąg dalszy nastąpi…
