Zdecydowana większość pokerzystów nie jest wystarczająco agresywna. A przecież żeby rywalizować z najlepszymi graczami, czy zmaksymalizować swój winrate przeciwko tym słabszym, trzeba dodać do swojej gry odpowiednią ilość dobrze użytej agresji. Jak to zrobić? Zapoznajcie się z przygotowanym przez nas artykułem!
Odnalezienie dobrych spotów na zwiększoną agresję nie jest łatwym zadaniem, a ostatnią rzeczą, której potrzebujesz, jest przegranie całego stacka przez zbyt częste blefowanie w trakcie kolejnej sesji. By ułatwić Ci zadanie, skupiliśmy się na czterech powszechnie występujących spotach, które większość pokerzystów rozgrywa zdecydowanie zbyt pasywnie. Oto one:
- Zagrywanie probe beta na turnie
- Raisowanie c-beta przeciwnika na turnie po wcześniejszym sprawdzeniu flopa
- Opóźnione c-betowanie
- Check-raisowanie flopa po wcześniejszym sprawdzeniu 3-beta
Na zakończenie przyjrzymy się również spotowi, którego NIGDY nie powinieneś rozgrywać agresywnie.
Zagrywanie probe beta na turnie
Probe betowanie jako blef jest w dużej ilości przypadków zagraniem bardzo dochodowym, ponieważ większość pokerzystów posiada na flopie bardzo słaby check-back range. Dlatego tworząc swój zakres na probe bety, możesz z powodzeniem położyć większy nacisk na blefy, szczególnie w starciach ze słabszymi graczami, którzy nie zawracają sobie głowy odpowiednim równoważeniem rąk.
Jednak nie powinieneś przesadzać i zagrywać probe beta za każdym razem, gdy dysponujesz słabą ręką. Z dwóch powodów:
- Narażasz się na eksploatację ze strony doświadczonych pokerzystów, którzy będą w stanie odczytać Twoją strategię
- Blefujesz wówczas zdecydowanie zbyt często na boardach, które faworyzują range Twojego przeciwnika
Właśnie dlatego ważnym jest, by dopasować swój zakres probe betów do konkretnych tekstur boardów. Jeśli na stole leżą karty, które faworyzują Twój range – jak na przykład 8-6-5-3 czy T-9-5-4 – możesz probe betować z dużą frekwencją, by wymusić foldy od wielu słabych rąk przeciwnika. Z kolei na boardach, które faworyzują przeciwnika – J-9-4-A czy A-K-6-6 – powinieneś zdecydowanie częściej czekać, by uniknąć zbyt często blefowania zakresu, który potencjalnie zawiera wiele silnych rąk.
Ostatnia porada dotycząca probe betów: ponieważ wielu graczy posiada słaby check-back range, możesz bez obawy probe betować dla value nawet ze stosunkowo słabszymi rękoma.
Raisowanie c-beta przeciwnika na turnie po wcześniejszym sprawdzeniu flopa
Po tym, jak sprawdziłeś flopa, nie powinieneś zbyt często raisować na nieszkodliwych turnach. Większość value rąk, które posiadasz na turnie, były takimi już na flopie, więc chcesz raisować dla wartości właśnie wtedy.
Są jednak wyjątki. Spójrzmy na przykład:
Gra 6-max na stawkach NL100. Efektywne stacki: 100BB.
Hero trzyma 55 na buttonie
Under the gun pasuje. Hijack podbija do 2.50$. Cutoff pasuje. Hero sprawdza. Blindy pasują.
Flop (6.50$) J82
Hijack c-betuje za 2.75$. Hero sprawdza.
Call na flopie jest zagraniem nieco loose, ale biorąc pod uwagę, że gramy z pozycją i dostaliśmy świetne oddsy na sprawdzenie – nie jest zagraniem błędnym. Przejdźmy do turna.
Turn (12$) 5
Hijack c-betuje za 7$. Hero…
Na turnie spada bardzo sprzyjająca karta. Mamy seta i chcemy przebić dla wartości, ale by odpowiednio zrównoważyć nasz zakres, musimy również dobrać kilka bluff-raisów. Jeśli w tym konkretnym spocie para piątek – których mamy trzy kombinacje – to cały nasz value range (o ile nie slow-playujemy 88 bądź 22), potrzebujemy jedynie dwóch lub trzech kombinacji blefów, by zachować równowagę.
Pod względem equity, najlepszymi rękoma na blef są w powyższym przykładzie QT i T9, choć równie dobrze grają one jako call (unikamy wówczas ewentualnego 3-bet all-ina). T9s (bez drawa do koloru) to kolejny świetny kandydat do blefu z solidnym equity. Jednak jeśli nasz stosunek raisów dla wartości i blefów jest odpowiednio zbalansowany, konkretne ręce, z którymi blefujemy, nie mają aż takiego znaczenia.
Tę samą metodologię możemy stosować w pulach, w których akcja na flopie to check-check. Jednak należy się wówczas zastanowić, z którymi rękoma zagrywalibyśmy beta na flopie, tak, by nie reprezentować ich poprzez raise na turnie.
Opóźnione c-betowanie
Opóźnionego c-beta zagrywamy wówczas, gdy – będąc preflop agresorem – betujemy na turnie po tym, jak przeczekaliśmy flopa.
Zwykle zagrywamy opóźnionego c-beta dla wartości, gdy nasza ręka nie jest na tyle silna, by betować z nią na trzech ulicach. Tego zagrania możemy użyć także w tych przypadkach, gdy trafimy na flopie bardzo mocną rękę, która blokuje jednocześnie silne ręce rywala – np. gdy trzymamy QQ na flopie Q-7-2.
Dużo trudniejszą sztuką jest dobranie odpowiednich blefów, szczególnie dla graczy, którzy c-betują na flopie ze wszystkimi drawami. Dobrym rozwiązaniem jest sporadyczne czekanie z backdoor drawami z intencją betowania na turnie, gdy backdoor draw zamieni się w standardowego drawa. Mógłbyś na przykład zagrać check-back z K5 na flopie J76 i blefować na turnie, gdy spadnie 9,8,4,3 bądź jakiekolwiek karo. Wprawdzie często przytrafią się sytuacje, w których na turnie nie spadnie zadowalająca nas karta i będziemy musieli spasować do prope beta przeciwnika, ale takie są realia grania solidnego i zrównoważonego pokera.
Oto dwie praktyczne zasady, które pomogą Ci w podjęciu decyzji, z którymi backdoor drawami lepiej c-betować flopa, a z którymi – zagrywać opóźnionego c-beta:
- C-betuj z niższymi backdoor drawami, które będą miały problem z probe betami rywali, jak np. 65 na AK3.
- Zagrywaj opóźnione c-bety z wyższymi kartami, które będą w stanie sprawdzić niektóre probe bety, jak np. K5 w powyższym przykładzie.
Regularnie będą zdarzać się również przypadki, w których po check-backu na flopie, turn nie przyniesie Ci żadnej equity, ale dzięki pasywności rywala, nadal będziesz miał szansę na wygranie puli. Możesz wówczas zagrać beta z szeregiem różnych rąk, najlepiej jednak wybrać takie, które blokują value range przeciwnika.
Check-raisowanie flopa po wcześniejszym sprawdzeniu 3-beta
Czasem sprawdzisz 3-beta bez pozycji i trafisz na flopie bardzo mocną rękę, która może zgarnąć cały stack przeciwnika trzymającego top parę albo over parę. W takich przypadkach, gdy mierzysz się z c-betem, masz dwie opcje:
- Check-raise na flopie i all-in na turnie
- Calle na wszystkich ulicach, by zyskać wartość nie tylko od mocnych rąk rywala, ale także od blefów
Jeśli wybierasz pierwszą opcję, musisz pomyśleć również o rękach, z którymi mógłbyś check-raisować jako blef. Oto przykład:
Gra 6-max na stawkach 0.50$/1.00$. Stacki efektywne: 100$.
Hero trzyma TT na hijacku
Under the gun pasuje. Hero podbija za 2.50$. Cutoff przebija do 8$. Trzy foldy. Hero sprawdza.
Flop (17.50$) JT4
Hero czeka. Cutoff betuje za 10$. Hero przebija do 32$.
W tym przypadku Twoje value ręce to TT, JJ i JTs, więc musimy wybrać kilka blefów, by uzyskać odpowiednią równowagę. Najbardziej oczywistymi kandydatami są combo drawy – AQ i KQ, a także, jeśli sprawdzamy je przed flopem, AK i 98.
Jednak wymienione wyżej combo drawy mają na tyle dużą equity, że doprawdy trudno określać je mianem blefów. Jeśli „blefujesz” tylko z tymi rękoma, wówczas Twój range jest zdecydowanie zbyt silny, a przeciwnik może eksploatywnie pasować do check-raisów. Potrzebujemy więc również rąk z mniejszą ilością equity. Potencjalnymi kandydatami mogą być kombinacje KQs (z wyjątkiem pików), a także AKo i AQo z jednym pikiem.
Nie zagrywaj donk beta na flopie
Celem tego artykułu jest przekonanie pokerzystów, by grali bardziej agresywnie. Jednak istnieją spoty, w których nigdy nie powinniśmy mieć betting range’u. Chodzi tu przede wszystkim o przypadki, w których gramy na flopie przeciwko preflop agresorowi i nie mamy pozycji.
Zakres przeciwnika będzie zwykle silniejszy, niż nasz, dlatego nasze value bety muszą być bardzo mocne. Istnieją trzy powody, dla których lepiej zagrywać owe value ręce jako check-raisy, a nie jako leady:
- Przeciwnik często będzie betował z mocnymi rękoma, dzięki czemu nasz check-raise odpowiednio zwiększy rozmiar puli
- Możemy wymusić od przeciwnika c-bet blefy
- Chronimy nasz checking range
Wielu początkujących pokerzystów leaduje na flopie z problematycznymi rękoma – betują np. słabe top pary na boardzie 8-6-5. To złe zagranie, przede wszystkim dlatego, że wymusza foldy od rąk, które bijesz i dostaje calle od rąk, które biją Ciebie.
Jeśli w konkretnym spocie posiadanie value betów nie ma większego sensu, większego sensu nie ma również posiadanie blefów. Choć na pierwszy rzut oka zagranie leada na flopach, które prawdopodobnie ominęły rywala, może wydawać się mądre, to kompetentni przeciwnicy prędko dojdą do wniosku, że nie masz żadnych value rąk i wyeksploatują Cię poprzez floatowanie bądź raisowanie.
