Pokerzyści przy stołach często są wierni swoim zwyczajom. Dzięki nim można ich z łatwością skategoryzować. W dzisiejszym artykule poznacie cztery współczesne archetypy pokerzystów i nauczycie się grać przeciwko nim.
Zapewne każdy z Was zna kilka starych archetypów pokerzystów. Mianem „maniaka” do dziś określa się gracza, który wchodzi do gry z bardzo szerokim zakresem i rozgrywa swoje ręce bardzo agresywnie. „Calling station” to z kolei osoba, której zakres jest szeroki, ale częściej jedynie dokłada się ona do puli niż stara się sama ją budować.
Całkiem niedawno modne były jeszcze określenia TAG (tight-aggressive) i LAG (loose-aggressive). Powszechnie używano również określeń „nit”, „fish” czy „donkey”. Obecnie przestały być one jednak wystarczające. Znany autor pokerowy, Ashley Adams, pokusił się o nazwanie czterech typów graczy, jakich można obecnie spotkać w internecie na stawkach 1$/2$ czy 2$/5$.
Sticky Bun
To określenie można by przetłumaczyć na polski jako „słodka bułeczka”. Odnosi się ono do gracza, który przed flopem gra bardzo wąskim zakresem, ale do flopa się dosłownie „przykleja”. Szeroko c-betuje, sprawdza zagrania przeciwników ze słabymi układami. Warto go floatować z szerokim zakresem, pozwolić mu na kontynuowanie akcji po flopie i przebijać go z bardzo dobrymi układami.
Roly Poly
Roly Poly to potoczna angielska nazwa znanego również w Polsce owada – kulanki pospolitej. Kulanka ma około centymetra długości, liczne odnóża i najchętniej przebywa w wysokich trawach. Kiedy tylko poczuje się zagrożona, natychmiast zwija się do postaci małej kulki i pozostaje w niej jeszcze kilka minut po tym, jak zagrożenie minie.
W pokerze to kolejny zawodnik, który dobrze gra tylko przed flopem. Można się po nim spodziewać niewielkiego podbicia lub całkiem pokaźnego przebicia. Jeśli jednak nie trafi nic na flopie, niczym kulanka zwija się w kłębek, czeka i pozwala się wypchnąć z rozdania każdym podbiciem.
Dobrze jest go sprawdzać przed flopem z niemal każdej pozycji. Jeśli po flopie zagrywa on jako drugi, warto postawić mały donk bet i zobaczyć co zrobi. Jeśli zagrywa jako pierwszy, wystarczy postawić zakład, jeśli zaczeka albo wyrzucić karty, jeśli sam postawi zakład.
Chirper
„Chirper” czyli „świergoczący ptaszek” to kolejny przykład słabego gracza. Szuka on akcji przed flopem. Zobaczył, że inni przed flopem podbijają, więc sam też tak robi, ale nie ma w tym żadnego głębszego znaczenia ani określonego zamiaru. Jego podbicia są niskie, dokonuje ich z dowolnej pozycji, a jego zakres jest bardzo szeroki. Zachowuje się jak świergoczący ptaszek – robi trochę hałasu, który powinien być ignorowany.
W grze przeciwko niemu warto sprawdzać, podbijać i pasować tak, jakby wcześniej nikt nie wszedł do gry. Warto jedynie brać pod uwagę pieniądze, które dzięki niemu znajdują się w puli. Nie trzeba zmieniać swojego zakresu, a jedynie nauczyć się ignorować jego świergolenie i przystosować się do gry o nieco większe pule.
Motyl
Motyl to solidny gracz, który chce oglądać flopy z nadzieją na akcję lub na przechwycenie puli na turnie. Przeciwko takiemu zawodnikowi warto rzadziej c-betować ze słabymi układami bez pozycji, ale za to częściej przebijać go na turnie i na riverze. Przez cały czas trzeba być jednak uważnym, bo to naprawdę dobry zawodnik.
Podsumowanie
Warto tworzyć profile graczy i umieć dopasować ich do odpowiedniej kategorii. Im więcej będziecie wiedzieli o zwyczajach swoich przeciwników, tym łatwiej będzie Wam wykorzystywać ich słabości. Wspomniane cztery typy graczy są tylko przykładami, jednak z pewnością łatwo i szybko rozpoznacie ich przy swoich stołach. Bądźcie czujni!
