Matt i Tracey Waldt w kolejnej odsłonie swojego cyklu na „Poker News” analizują ciekawe rozdanie, które porusza kilka interesujących kwestii. Jedną z nich jest dzielenie zakresu.
Sobotnie popołudnie w kasynie Borgata. Gra cashowa na stawkach 2$/5$. Hero (Matt) ma póki co dobrą sesję i duży stack. Główny Villain w tym rozdaniu to myślący i dążący do ciągłego progresu reg.
Villain i Hero całkiem sporo grali ze sobą przez ostatnie miesiące. Villain jest agresywnym graczem, co często jest dla niego bardzo opłacalne, ponieważ pomaga wygrywać pule od bojaźliwych graczy. Ma jednak tendencję, by nie przykręcać tej agresji przeciwko lepszym rywalom. Jego zakres otwierania puli preflop jest dosyć szeroki ze wszystkich pozycji, co pasuje do jego agresywnego stylu gry. Również 3-bety sprawdza z bardzo szerokim zakresem.
Efektywne stacki wynoszą ok. 1.500$, czyli tyle, ile w swoim stacku ma Villain.
Preflop
Akcja
Villain otwiera do 25$ z UTG. Wszyscy foldują do Hero siedzącego na hijacku. Hero ma AQ i 3-betuje do 75$. Wszyscy foldują, Villain sprawdza.
Analiza
Na niskich stawkach często trafiają się bardzo tight gracze, których zakres otwarcia z UTG jest tak silny, że przeciwko niemu można nie mieć żadnego zakresu 3-betowania. Jednak Villain z pewnością nie należy do tej grupy graczy. Przeciwko niemu na pewno musimy mieć zakres 3-betowania, ale jak powinien on wyglądać?
Wybierając zakres 3-betowania, musimy przede wszystkim zdecydować się na zakres spolaryzowany lub liniowy. Spolaryzowany zawiera trzy elementy:
- „Wartościowy”, na szczycie zakresu
- Ręce poniżej, z którymi będziemy tylko sprawdzać
- Ręce jeszcze niżej, które wykorzystamy do light 3-betowania/blefów
Z kolei na liniowy zakres składają się tylko dwa elementy:
- Szczyt zakresu do 3-betowania
- Ręce poniżej, z którymi będziemy tylko sprawdzać
Czasem możemy nawet chcieć zakres tak liniowy, że nie będzie w nim w ogóle rak do sprawdzania (a więc zagramy z nim jedynie 3-bet lub fold).
Kiedy warto używać którego zakresu? Ogólnie powinieneś przyjąć bardziej liniowy zakres przeciwko rywalom, którzy twoim zdaniem zbyt często bronią się przeciwko twoim 3-betom. Jeżeli rywal będzie bronił się ze zbyt szerokim zakresem, chcesz się upewnić, że twój zakres 3-betowania jest z przodu jego zakresu obrony.
W tym rozdaniu Villain to gracz, który otwiera szeroko i który znany jest z tego, że szeroko broni się przeciwko 3-betom, dlatego powinniśmy przyjąć liniowy zakres, w którym AQ jest 3-betem. Przeciwko rywalowi grającemu bardziej tight, AQo lepiej sprawdzi się jako call w spolaryzowanym zakresie.
Flop
Akcja
W puli znajduje się 157$. Na flopie pojawiają się J75. Villain czeka. Hero betuje za 60$, a Villain sprawdza.
Analiza
Liniowy zakres Hero nie ma zbyt wielu interakcji z tak relatywnie niskim boardem. Gdy tak się dzieje, ciężko jest znaleźć sposób na podzielenie zakresu w tradycyjny sposób.
Problem polega na tym, że Hero nie ma wystarczającej liczby dobrych blefów, żeby zrównoważyć swoje wartościowe ręce. Hero ma jakieś drawy do koloru, ale niewiele. Nie ma też żadnych kombinacji do strita.
Najłatwiejszym sposobem na tę sytuację jest zrobienie tak zwanego „range beta”. To raczej niewielki bet, który Hero robi z całym swoim zakresem. Na tej teksturze boardu może betować za 60$ z absolutnie każdą ręką, z jaką 3-betował preflop.
Turn
Akcja
Pula wynosi 277$. Na turnie pojawia się 9, a więc na boardzie znajdują się teraz J759. Villain czeka i to samo robi Hero.
Analiza
Efektem betowania zakresem na flopie było to, że przefiltrowaliśmy zakres rywala, a nasz się nie zmienił. Innymi słowy: wiemy, że Villain ma na tyle dobrą rękę, żeby sprawdzić na flopie. Chyba pora więc, żeby Hero podzielił swój zakres na turnie. Powinien zrobić to w exploitatywny sposób, ponieważ zakres rywala nie jest zapewne zbyt zrównoważony.
Będziemy betować dla wartości z kartami typu overpary. Będziemy również betować jako blef z kilkoma drawami do koloru, które mamy w swoim zakresie. Kluczowym pytaniem jest jednak to z jakimi kartami powinniśmy czekać na turnie z zamiarem sprawdzenia na nic nie zmieniającym riverze?
I tu mamy dylemat. Podejrzewamy, że szeroki zakres rywala zawiera kilka słabych waletów. Oznacza to, że z rękami w stylu AJ i KJ chcemy betować dla wartości na trzech ulicach. Używając jednak tych kombinacji jako value betów niewiele zostaje nam rąk do czekania na turnie.
Nie jest to problem przeciwko pasywnym rywalom, którzy nigdy nie będą blefować na riverze. Jednak w tym rozdaniu stajemy przeciwko graczowi, który na riverze może blefować z wieloma śmieciowymi rękami, z którymi floatował na flopie z uwagi na niewielki rozmiar naszego beta.
Nie jest to na tyle ważny powód, żeby tracić value czekając z AJ i KJ na turnie. Hero musi jednak być bardzo świadomy tego jak szeroko będzie musiał bronić się na riverze po tym, jak betował na turnie z prawie każdą wartościową kombinacją.
River
Akcja
Po tym, jak obaj gracze czekali, pula wciąż wynosi 277$. Na riverze spada 4 i board ostatecznie wygląda następująco: J7594. Villain gra za 175$. Hero myśli przez jakiś czas, aż w końcu sprawdza. Villain pokazuje A6 i Hero wygrywa pulę z AQ.
Analiza
W tym miejscu Villain zrobił mały, ale bardzo znaczący błąd pod względem bet sizingu. Zakres rywala ma mnóstwo waletów. Możemy jednak podejrzewać, że gdyby chciał thin value betować z waletem, zrobiłby mniejszy bet. Kwota 175$ wskazuje na bardzo spolaryzowany zakres. Innymi słowy Villain reprezentuje albo premium rękę, albo zupełne powietrze.
Gdyby Villain zagrał za 125$, moglibyśmy śmiało spasować pod ciężarem pojedynczych par, jakie ma w swoim zakresie betowania. Jednak gdy Villain betuje za 175$, usuwa ze swojego zakresu większość pojedynczych waletów i zostawia nas z decyzją do podjęcia. Błędem rywala było zrobienie zbyt dużego beta, który miał na celu wywołać presję i zmusić nas do spasowania. Takie zagranie jest świetne przeciwko rywalom, którzy nie obserwują gry, ale w pojedynku z kimś bardziej wyrafinowanym przy pokerowym stole musisz zwracać baczną uwagę na to, co reprezentują twoje bety.
Mimo wszystko Hero wciąż musiał zadecydować czy sprawdzi rywala mając tylko A-high. Przeciwko bardziej zrównoważonemu rywalowi AQ byłoby zapewne foldem. Nawet, jeśli spaliliśmy wszystkie swoje kombinacje J-x jako value bety na turnie, to wciąż mamy TT i AK jako lepsze ręce do obrony. Szczególnie chcemy użyć kombinacji, które nie mają karo, ponieważ zwiększamy tym samym szansę na to, że rywal ma nietrafiony draw do koloru. Tak więc przeciwko zrównoważonemu graczowi (nawet, jeśli jest agresywny) byłby to fold.
Podejrzewamy jednak, że ten zbyt agresywny Villain może atakować z dowolnymi dwiema kartami, z którymi floatował na flopie. Przeciwko takiemu rywalowi musimy zadecydować, czy call z AQ ma sens.
Podsumowanie
Ocena, czy AQ jest w tej sytuacji poprawnym callem jest wysoce technicznym ćwiczeniem i polega przede wszystkim na naszych założeniach dotyczących zakresu callowania rywala na flopie. Aczkolwiek głównym celem tego artykułu nie jest ustalenie co sam byś zrobił w tym rozdaniu. Analiza ta ma ci pomóc myśleć o tym, jak twoje akcje na każdej ulicy wpływają na twoje zakresy.
W tym przypadku widać dokładnie, że na riverze są momenty, w których musisz bronić się dosyć szeroko – i to z bardzo niekonwencjonalnymi rękami – tylko dlatego, że bardziej standardowi kandydaci do obrony zostali usunięci z twojego zakresu na poprzednich ulicach.
Dziewięć najpowszechniejszych telli w pokerze online
