Omaha PL – Ocena ręki w każdej rundzie

Często się mówi, że Omaha Pot Limit to gra znacznie bardziej złożona niż Holdem NL i z tego też powodu bardziej skomplikowana i trudniejsza do opanowania. Trudność gry w Omahę w dużym stopniu polega na tym, że podczas każdej rundy licytacji powinniśmy na nowo oceniać siłę naszej ręki. 

Oczywiście w grze Holdem NL również powinniśmy robić to samo, jednak w przypadku Holdema dla nawet średnio doświadczonego gracza ocena siły ręki nie powinna stwarzać zbyt wielu problemów. Zupełnie inaczej wygląda sytuacja w Omaha PL, gdzie ocena naszej siły w porównaniu z zakresem rywala może być zadaniem znacznie bardziej skomplikowanym. Doskonale ten problem ilustruje analiza rozdania zamieszczona przez Toma Chambersa, bardzo dobrego gracza Omaha PL i instruktora Cardrunners.

Rozdanie odbywało się na stawkach $1/$2 przy dość głębokich stackach. Główny przeciwnik Chambersa rozpoczynał rozdanie mając $625, a Tom miał jeszcze większy stack.

Tom podbił z UTG z ręką A A 7 5 i został sprawdzony przez small blinda i dużego blinda. Na big blindzie był dobry i solidny regularnie grający na tych stawkach pokerzysta.

Flop to – J 6 4

Chambers analizuje, że to całkiem niezły dla niego flop, ma overparę, open-enden straight draw z 6 outami do nutsa i dwoma do silnego układu, ale nie nutsa, ma także backdoor-flush draw do pików, a przede wszystkim ma blokera do nutsowego drawu do koloru. Przeciwnicy zaczekali i Chambers zagrał za $16 do puli $21. 

Small blind spasował, a big blind przebił do $52. W tym momencie Chambers musiał zacząć zastanawiać się nie tylko nad siłą swojej ręki, ale także na tym co może mieć przeciwnik. Oczywiście najbardziej prawdopodobną ręką, z którą może on zagrać check-rasie jest set, najprawdopodobniej set waletów, bowiem ten przeciwnik ręce typu 6-6-x-x lub 4-4-x-x zrzuciłby zapewne przed flopem. Chambers uważa, że gdyby gra odbywała się na stackach w wysokości 100 big blindów to rywal mógłby tak grać również z dobrymi drawami, ewentualnie czymś w stylu top para i draw, jednak w grze na znacznie głębszych stackach i bez nutsowego drawu do koloru przeciwnik powinien być znacznie ostrożniejszy. W związku z tym Chambers ocenił, że większość zakresu rywala to będzie jednak set waletów. 

Jednak jeśli weźmiemy pod uwagę, że jest to dobry i agresywny przeciwnik to musimy uznać, że możliwym jest check-rasie w jego wykonaniu z nie nutsowym drawem, a także zwyczajny blef. Chambers uznał, że ponieważ ma 8 kart, które dadzą mu nutsa, a także dwie (8 i 3 , które dadzą silny układ, do tego sporo kart, które będą dobrymi kartami do blefowania to powinien sprawdzić.

Turn – K

Ta karta chociaż wysoka jest tak naprawdę nic nie zmieniającą kartą w przypadku tego rozdania. Rywal zagrał za $75. Chambers twierdzi, że gdyby przeciwnik zagrał za całą pulę to zdecydowałby się na pas. Jednak mniejsze zagranie i fakt, że ma on od 6 do 10 kart, które dadzą najprawdopodobniej wygrywający układ plus 8-12 kart, które będzie mógł blefować to dobry powód, aby za tą cenę sprawdzić i zobaczyć kartę na river. Po sprawdzeniu Chambersa w puli znajdowało się $275, a gracze mieli około $500 efektywnych stacków przed sobą. 

River – T  

Jest to jedna z tych kart, które Chambers chciałby blefować. Linia jakiej oczekiwałby od seta to byłoby check-call i w związku z tym gdyby tak zagrał przeciwnik Chambers zrezygnowałby z blefu i również tylko zaczekał. Jednak rywal wykonał interesujące zagranie za $150. 

Tom uznał, że jest mało prawdopodobne iż rywal ma AQxx, czyli nutsa bowiem biorąc pod uwagę, że on sam ma A to ciężko wyobrazić sobie rękę AQxx, z którą przeciwnik grałby check-raise na flopie. Zdecydowanie bardziej prawdopodobne jest to, że przeciwnik ma jednak JJxx ewentualnie KKxx i wykonał "cienki value bet". Od ręki AQxx Chambers spodziewałby się również większego zagrania dla wartości w związku z tym uznał, że przeciwnik na pewno nie ma nutsa i trzeba rozważyć szanse blefu. 

Podstawowe pytanie to czy ten przeciwnik jest w stanie zrzucić seta w takim rozdaniu? Chambers uznał, że jest to na tyle dobry przeciwnik, który będzie potrafił spasować taki układ. Kolejne pytanie to czy przeciwnik uwierzy, że to Chambers ma AQxx? 

Akcja na flopie i turnie może sugerować, że Chambers ma nutsowy draw do koloru, jeśli tak założył przeciwnik to oznacza, że trzeba go przekonać, że jedna z trzech pozostałych kart własnych Chambersa to Q. Dodatkowo siła blefu może zostać wzmocniona tym, że rywal pokazał siłę w każdej z trzech rund licytacji więc może on założyć, że w takim przypadku Chambers nie będzie blefował i jego przebicie uznać może za rzeczywisty pokaz siły. W związku z takim myśleniem Chambers zdecydował się na przebicie allin jako blef. W tym momencie potrzebował on, aby przeciwnik pasował w 55% takich rozdań, aby zagranie to było opłacalne. Rywal długo myślał, uruchomił "time bank" i w końcu sprawdził pokazując JJxx i wygrywając pulę. 

Chociaż rozdanie to ostatecznie zakończyło się dużą przegraną Chambersa to jego analiza pokazuje jak bardzo złożoną grą jest Omaha i jak dużych zdolności analitycznych wymaga teoretycznie proste rozdanie. Podczas każdej rundy licytacji Chambers musiał brać pod uwagę siłę swojej ręki, zakres rywala, ale także kolejne karty, które mogą być dobre do blefu, a tak naprawdę największy wpływ na to rozdanie wywarła jedna karta, która była w posiadaniu Chambersa, czyli A . Podejrzewam, że gdyby ten jeden as był w innym kolorze to rozdanie to nie byłoby tak ciekawe i zakończyło się już na flopie, a najpóźniej na turnie.

Na podstawie – "Play like the pros" Tom Chamers – PokerPlayer