Prasowy bad beat czy niewykorzystana szansa?

ŻMUDNY PROCES TWORZENIA

Pewnego listopadowego popołudnia gadałem sobie z Pawciem w najlepsze przez telefon.

Pamiętam ten dzień dość dobrze, to właśnie podczas tej rozmowy ustaliliśmy, że rozpoczynam

współpracę z dopiero co powstałym portalem PokerTexas i zaczynam pisać bloga. Pod koniec

rozmowy Pawcio spytał mnie, czy nie chciałbym pogadać z dziennikarką z gazety, która robi

artykuł o pokerze. Proste! Ja mam zawsze dużo do powiedzenia, a już o pokerze mogę bez

końca opowiadać! Jako, że Pawcio był z rozmowy zadowolony, więc i ja podszedłem do tematu

bez większych obaw. I rzeczywiście, pani Agnieszka była osobą sympatyczną, całkowicie

niezorientowaną w temacie i głodną naszej pokerowej wiedzy. Rozmawialiśmy długo, kilka

godzin ? o mnie, o mojej grze, o polskiej scenie pokerowej, o moim życiu osobistym itp. Padła

propozycja wizyty na WLP i pani dziennikarka w najbliższy wtorek pojawiła się na lidze. Tam

sobie obserwowała, rozmawiała z nami dalej, zadawała pytania. Celność jej pytań była dobrym

znakiem, widać było, że angażuje się w temat. Po drodze miałem przyjemność uczestniczyć w

mini sesji zdjęciowej w kasynie w Hiltonie, podczas której robiłem miliony różnych min i póz,

aby redakcja miała dobre zdjęcia z holdemem w roli głównej. Nie będę już tu pisał o wielu

napisanych przeze mnie mailach, rozmowach telefonicznych z autorką tekstu itp. Wszystko w

jednym celu ? chciałem udanego artykułu. Wreszcie po kilku dniach dostałem pierwszą wersję

tekstu?

POPRAWKI, UWAGI, KOMENTARZE

Jako, że autorka chciała konsultować z nami swoje zmagania z artykułem przysłała nam tekst

do przeczytania. Było tam wiele ?baboli?, które natychmiast zostały przez nas wychwycone i

poprawione. Lecz zaraz pojawiła się kolejna wersja i te same ?babole? wróciły! Więc ja znowu

je poprawiałem, tylko po to, żeby wróciły w kolejnej wersji? Jak już dogadaliśmy końcową

treść artykułu padło hasło ? puszczamy to do druku! Lecz nie na długo, bo okazało się, że

redakcja cofnęła tekst pani dziennikarce i przydzieliła do pomocy pana dziennikarza, który miał

pilnować, żeby autorka przestała się rozpływać w swoim tekście nad pięknymi oczami Pawcia

lub moim wrodzonym urokiem osobistym, a zajęła się meritum sprawy ? pokerem. Dostaliśmy

więc następny tekst, ostrzejszy, ale dalej w sprzyjającym tonie. W międzyczasie dostałem też

propozycję napisania własnego tekstu do rubryki ?Kontrowersje? w tejże gazecie. Miało to być

moje spojrzenie na obecną sytuację pokerzystów w naszym kraju. Szybko napisałem więc tekst

pod wiele znaczącym tytułem ?Wyjść z cienia Wielkiego Szu?. Sam tytuł mówi chyba wszystko.

Treść mojego artykułu znajdziecie pod dzisiejszym odcinkiem bloga. Najpierw mój tekst miał

się pojawić obok artykułu pani Agnieszki jako jego uzupełnienie, potem okazało się, że pójdzie

jednak w innym terminie. W jakim? Nie wiadomo? I czy w ogóle pójdzie?

OBUCHEM W GŁOWĘ

Pierwsze niepokojące sygnały otrzymałem nad ranem, gdy wszedłem na forum. Pojawiły się

pierwsze krytyczne komentarze, ale też kilka w miarę pozytywnych, więc zbytnio się tematem

nie przejąłem. Zacząłem nawet bronić tekstu, przecież znałem jego treść i wiedziałem, że nie jest

zły. Jednak po porannym spacerze z psem i lekturze gazety lekko zdębiałem ? przecież to nie jest

ten sam artykuł!! Początek owszem, ale potem? Gdzie są nasze wypowiedzi? Gdzie podstawowe

informacje o holdemie? Gdzie opis świata wielkiego pokera? Gdzie informacje o WSOP, EPT

czy naszym PPT? Było, a nie ma!! Gorzej, że moja żona, raczej nie interesująca się samym

pokerem, ale za to mój najwierniejszy fan (czy to wcześniej w bowlingu czy teraz w pokerze)

powiedziała do mnie po przeczytaniu artykułu jedno zdanie, które ? szczerze mówiąc ? bardziej

mną wstrząsnęło niż tysiąc negatywnych opinii z forum ? ?Myślałam, że to będzie inaczej

napisane??. W tłumaczeniu powiem Wam, że to mniej więcej zabrzmiało w jej ustach tak, jak

tekst ?Ciebie to chyba naprawdę do końca porąbało, że dałeś się tak zrobić w balona jakiejś

gazecie!?. Poszedłem spać, miałem dosyć?

Rano (czyli około 15 jak wstałem) na forum zastałem burzę. Nawet chyba nie chciałem wiedzieć

co tam ludzie piszą. Oczywiście prawie wszyscy skrytykowali tekst jako beznadziejny. Ja się do

końca z tą opinią nie zgadzam, w artykule jest kilka dobrych momentów. Ale ludzie jak to

ludzie, czytają i widzą tylko to co chcą czytać i widzieć. Włączyłem telefon i tam miła odmiana –

kilka smsów od znajomych (absolutnie nie związanych z pokerem), którzy czytali tekst i bardzo

im się podobał kolorowy i barwny opis naszego środowiska. No więc jak jest, do cholery? Nie

podoba się ?naszym?, a podoba się ?obcym?? Potem odebrałem jeszcze kilka telefonów od

kolegów i im też się tekst podobał?

Czy w takim razie był aż tak zły? Czy to tylko nasze zbyt

hermetycznie nastawione środowisko jest nastawione na tak apokaliptyczne wizje wydarzeń?

Zgadzam się ze stwierdzeniem, że artykuł nie pomógł nam tak jak mógł pomóc, ale nie uważam,

żeby nam zaszkodził. Szkoda niewykorzystanej szansy na promocję pokera w Polsce. Jednak

jestem skłonny powiedzieć, że pozostało status quo ? jesteśmy nadal w tym samym miejscu, w

którym byliśmy przed ukazaniem się artykułu.

KAZAŁ PAN, MUSIAŁ SAM

Jak nie tak, to trzeba próbować inaczej. Dzięki uprzejmości redaktora naczelnego Playboya,

Marcina Mellera, dostanę szansę przedstawienia nas w bardziej pozytywnym świetle niż

zrobili to dziennikarze gazety ?Polska The Times?. Zaproszono mnie bowiem do napisania

tekstu do majowego numeru Playboya. Artykuł będę pisał samodzielnie, bez pomocy nikogo

z redakcji, więc przekłamań w treści nie będzie. Trzymajcie kciuki!

Poniżej przedstawiam Wam artykuł:

"Wyjść z cienia wielkiego Szu"

Jakie skojarzenia nasuną się przeciętnemu obywatelowi RP na dźwięk słowa ?poker??

Czy będą to hasła typu ?sportowa rywalizacja?? A może ?rozrywka ludzi myślących?? Czy

też może ?gra umiejętności?? Nie! Przeciętny Polak patrzy na tą piękną grę przez pryzmat

panujących w społeczeństwie stereotypów. Hazard, szulernia, oszuści, zadymione speluny ?

to jest wiedza zwykłych ludzi o pokerze. Tego nauczyli się z filmów typu ?Wielki Szu? czy

?Sztos? oraz wszelkich możliwych westernów, w których mit pokerzysty-kanciarza pokutuje

do dnia dzisiejszego. A jak jest naprawdę?

Od kilku lat na świecie zaobserwować można prawdziwy boom pokerowy. Świat

kompletnie oszalał na punkcie tej karcianej rozrywki. Najlepsi gracze na świecie są bogaci,

znani i popularni na równi z gwiazdami kina czy sportu. Relacje z World Series of Poker,

największej imprezy tego typu rozgrywanej co roku w Las Vegas biją wszelkie rekordy

oglądalności. Państwa, w których poker był do tej pory uznawany za grę hazardową zmienia

się prawo, bo ustawodawcy uznali, że pokera za nic nie można porównać z np. ruletką. Bo poker, moi drodzy, to gra, w której owszem szczęście jest wskazane i potrzebne, ale bez

umiejętności nikt nie osiągnie nawet najmniejszego sukcesu. Aby osiągnąć choć średni poziom

trzeba poświęcić wiele godzin, dni i tygodni, a może nawet lat, na naukę gry, na treningi przy

zielonym stoliku, na czytanie fachowych książek czy podręczników.

W marcu tego roku w kasynie warszawskiego hotelu Hyatt miał miejsce jeden z

turniejów cyklu European Poker Tour. Jest to cykl wielkich turniejów dla najlepszych graczy

z całego świata, a poszczególne miasta europejskie wręcz biją się o możliwość organizacji

jednego z przystanków cyklu. Dzięki staraniom dyrekcji Casinos Poland cykl ten zawitał do

Warszawy, a świetna organizacja spowodowała powtórkę w 2008 roku. Duże wpisowe, a co za

tym idzie olbrzymie pule nagród przyciągają na turnieje EPT śmietankę europejskich

pokerzystów. Pokerzystów, a nie szulerów, kanciarzy, oszustów czy karcianych hochsztaplerów!

Pokerzystów, czyli sportowców! Gdybym miał szukać porównania dla turnieju EPT z inną

dyscyplina sportu to najprościej byłoby porównać tą imprezę do Pucharu Świata w skokach

narciarskich. Pytanie ? ile osób wiedziało o wielkim skakaniu w Zakopanem a ile o tym

pokerowym wydarzeniu? Ile mediów przyciągnął ten turniej? Ile stacji telewizyjnych

relacjonowało przebieg turnieju? Niech każdy sam odpowie sobie na to pytanie biorąc pod

uwagę swoją własną wiedzę w tym zakresie. Mnie, na dwa dni przed rozpoczęciem imprezy,

zdruzgotał tytuł w jednej z gazetek rozdawanych mieszkańcom stolicy za darmo. Wielkimi

literami redakcja ostrzegała mieszkańców Warszawy ? ?Szulernia nad Wisłą!?. W treści

biedny redaktorzyna szukający taniej sensacji przestrzegał warszawiaków przed graniem

w jakąkolwiek grę karcianą, bo zjechała się elita szulerów i można szybko stracić dorobek

swego życia. Cóż za totalna ignorancja!!

Czy ktoś kiedyś pomyślał, żeby mianem szulerów nazwać np. brydżystów? Przecież

oni też grają w karty! Dlaczego w całej Polsce brydżyści mogą się legalnie spotykać na swych

zjazdach i przez kilka dni grać między sobą, aby wyłonić najlepszych? Czy w ich przypadku

to coś innego? Mają inne karty? Inne figury czy kolory? Dlaczego ich nikt nie nazywa

hazardzistami? Proszę się przez chwilę zastanowić ? w obu grach losowo rozdaje się karty,

w obu gracze korzystają z własnego intelektu i swoich umiejętności, aby pokonać przeciwników.

Lecz różnica polega na tym, że jedni robią to legalnie, drudzy w podziemiu? Dlaczego??

W dobie Internetu dostępność pokera jest porażająca. Proszę wpisać w jakiejkolwiek

wyszukiwarce hasło ?poker?. Ja spróbowałem i wyskoczyło mi około 124 milionów odnośników

do stron internetowych poświeconych pokerowi lub mówiących o tej grze. Internetowe poker

roomy oferują swoim graczom dziesiątki najróżniejszych promocji, bonusów i prezentów za

granie na ich oprogramowaniu. Bo poker w sieci to jeden z najszybciej rozwijających się biznesów naszych czasów i każdego klienta trzeba najpierw zdobyć, a potem utrzymać za

wszelką cenę. Pokerowy biznes obraca setkami miliardów dolarów, wchodzi na giełdy. Ocenia

się, że na całym świecie pokera w sieci spróbowało już kilkaset milionów ludzi.

W Polsce prawdziwy boom dopiero przed nami, ale i tak obserwuje się zjawisko do tej

pory niespotykane. Strony poświęcone pokerowi powstają jak grzyby po deszczu i mają tysiące

czytelników. Na organizowane nieformalnie ligi zgłaszają się coraz to nowi gracze żądni

sprawdzenia swoich umiejętności na tle doświadczonych graczy. Kasyna oferujące pokerzystom

dobre warunki do legalnej gry święcą triumfy, a turnieje tam organizowane biją kolejne rekordy

frekwencji. Od jakiegoś czasu wśród graczy wyodrębniła się spora grupa ludzi żyjących tylko

i wyłącznie z pokerowego biznesu ? grają w turniejach, otwierają portale internetowe, uczą

nowych graczy tajników tej gry, zajmują się promocją pokera. Ostatnio nasze środowisko

zyskało kolejnego sprzymierzeńca ? na poważnie za pokera wziął się nie kto inny jak Michał

Wiśniewski, lider zespołu Ich Troje. Przemysław Saleta został ?twarzą? jednego z internetowych

poker roomów, a nasza świetna bokserka Agnieszka Rylik brała już nawet udział w turnieju

w walijskim Cardiff. Do warszawskiego kasyna w hotelu Hilton zagląda ?na pokerka? coraz

więcej osób ze świata telewizji, mody czy biznesu.

I tylko jedno męczy każdego pokerzystę w tym kraju ? chore, zardzewiałe prawo.

Ustawa o grach losowych i zakładach wzajemnych śni się po nocach wszystkim, którzy starają

się doprowadzić do legalizacji pokera w naszym kraju. Co prawda zwycięskie ugrupowanie

z ostatnich wyborów do Sejmu przebąkiwało coś niedawno o zajęciu się tym tematem, ale

problemów przed nowym rządem jest wiele i sprawa mniejszej wagi może przejść niezauważona.

Wiele krajów europejskich ma ten proces już za sobą, w Rosji gracze mają już nawet własną

federację, a w krajach nadbałtyckich kolejne kasyna z miejscami do gry w pokera powstają jedne

za drugim. Gracze mogą spotykać się w klubach lub pubach i grać do woli. U nas za taki

proceder grozi wysoka grzywna i więzienie.

Cień ?Wielkiego Szu? nadal wisi nad polskim pokerem, ale my, gracze, robimy wszystko,

aby z tego cienia wyjść. I uda nam się?

Rafał ?Jack Daniels? Gładysz