Wszyscy lubimy oglądać naszych ulubionych prosów podczas ich gry – zarówno live, jak i online. Łatwo jednak zapomnieć, że te krótkie chwile chwały okupione zostały długimi godzinami ciężkiego treningu. Przykładem może być kwestia wypowiedziana przez Grahama Bella, słynnego wynalazcę telefonu: „Zanim wszystko inne nastąpi, same przygotowania są kluczem do sukcesu”.
Jakie metody stosują profesjonalni pokerzyści, aby ciągle się rozwijać?
Na pewno przede wszystkim chodzi o równowagę.
Chociaż istnieje kilka przykładów utalentowanych pokerzystów zupełnie o siebie nie dbających, spędzających po 40 godzin pod rząd w kasynie lub przed komputerem, sukces ostatecznie jest bardzo ciężki do utrzymania, jeżeli pozapokerowe sfery życia nie są odpowiednio uporządkowane. Świetnym przykładem jest Daniel Negreanu, który troszczy się o wiele różnych aspektów życia niezwiązanych bezpośrednio z pokerem. Dba on o właściwe odżywianie, regularnie ćwiczy, a ponadto interesuje się zagadnieniami zdrowego mindsetu czy technikami wizualizacji.
Innym interesującym przykładem pokerzysty z sukcesami, który zmienił swój niezdrowy tryb życia jest Lex Veldhuis. Można powiedzieć, że zmiana od razu się opłaciła, ponieważ szybko zbudował jeden z najpopularniejszych kanałów na Twitchu.
Istnieje wiele innych historii pokerzystów, którzy dzięki znalezieniu równowagi, wstali z kolan i znaleźli się na szczycie pokerowego świata.
„Ludzie z określonymi celami odnoszą sukces, ponieważ wiedzą dokąd idą” – słowa Erica Nightingale’a doskonale opisują inny składnik treningu pokerzysty. Każdy może obejrzeć video szkoleniowe lub przeczytać artykuł pokerowy, ale jak to jest w przypadku pojedynczej lekcji na pianinie, czy wizyty na siłowni, nie staniesz się wirtuozem dzięki poświęceniu 30 minut.
Szkoleniowa rutyna profesjonalistów jest dobrze zorganizowana i zorientowana na konkretne cele. Zdarza się, że pokerzyści zaczerpują plany treningowe z innych sportów i wybierając odpowiednie i użyteczne zajęcia, dostosowują te szkolenia do własnych potrzeb. Często mają ułatwione zadanie, bowiem w Internecie mnóstwo jest artykułów traktujących o właściwym przygotowaniu do gry.
Kiedy czytasz wywiady znanych pokerzystów, często wspominają oni o wspólnych rozmowach w gronie przyjaciół na temat konkretnych rąk, zagrań etc., jako ich ulubionej i najbardziej efektywnej formie treningu. Ma to sens, jeśli jesteś naprawdę dobry, ponieważ większość dostępnych na rynku pokerowych materiałów będzie miało dla ciebie raczej ograniczony użytek. Dlatego właśnie warto się uczyć z innymi, którzy mają podobny poziom skilla. Nie jest to oczywiście forma treningu zarezerwowana tylko dla prosów. Nawet jeżeli grasz stosunkowo nieduże stawki, taka forma edukacji zapewnia coś czego nie znajdziesz nigdzie indziej – zewnętrzny feedback.
Często jesteśmy tak pochłonięci naszymi przemyśleniami, że prawie niemożliwym jest, aby ocenić je obiektywnie i wyciągnąć z nich wnioski, jeżeli nie mamy kogoś, kto mógłby nam w tym pomóc. Praca z innymi ma wiele potencjalnych korzyści, takich jak wzajemna motywacja, utrzymywanie dyscypliny, budowanie poczucia wspólnoty etc. Mając to wszystko na uwadze, wiadomo dlaczego prosi faworyzują ten typ edukacji.
Niektórzy profesjonaliści tak odbiegają umiejętnościami i założeniami gry od konkurencji, że nawet nie mają z kim dzielić się przemyśleniami lub od kogo czerpać wiedzy, aby wejść na kolejny level. Dlatego też zamiast korzystać z tradycyjnych form kształcenia pokerowego jak filmy, książki, artykuły czy prywatny coaching, zwracają się w stronę naprawdę poważnego oprogramowania, które pozwala im analizować grę na znacznie głębszym poziomie.
Narzędzia jak PioSolver czy Poker Snowie potrafią znacznie poszerzyć wiedzę użytkownika. Choć narzędzia te nie są w pełni optymalne dla graczy micro czy small stakes (czy nawet stawek medium i wysokich w przypadku graczy live), to umiejętność ich obsługi może zaprocentować w przyszłości.
Bardzo ciekawym narzędziem dla zaawansowanych graczy jest Propokertools.com Poker Query Language, który w pozwala użytkownikom na uzyskanie odpowiedzi na konkretne pytania w materii pokerowej – Jak często flop nie ma karty wyższej niż 9? Jak często w Ohahę Hi/Low jest możliwe skompletowanie układu nut-nut przed riverem? Jak często w dowolnym heads upie ręka lepsza na flopie wygrywa rozdanie?
Raczej nikt z głowy nie odpowie na te pytania i choć może właściwa odpowiedź nigdy może się nie przydać, to gołym okiem widać, że są levele na które nikt jeszcze nie wszedł.
źródło: pokertube.com
