Zachary Elwood to nie tylko były profesjonalny pokerzysta, ale też ekspert w dziedzinie psychologii pokera. Pokerowe telle nie mają przed nim żadnych tajemnic. Na szczęście swoją wiedzą dzieli się na swoim blogu, w licznych artykułach, a także książkach. Oto druga piątka jego zdaniem najbardziej przydatnych pokerowych tellów, od których warto zacząć ich naukę.
Pierwszą piątkę tellów znajdziecie w tym miejscu.
6. Defensywne wpatrywanie się
Niektórzy pokerzyści trzymając rękę, którą łatwo zdominować, podczas czekania na akcję rywala będą starać się nawiązywać większy kontakt wzrokowy. Często jest to zachowanie obronne, mające na celu zniechęcenie rywala do betowania. Jest to podobne zachowanie do defensywnego bawienia się żetonami.
Gracze z silną ręką, którym nie przeszkadza bet rywala, a nawet mogą go chcieć, będą raczej unikać zachowań, które mogą zniechęcić rywala do akcji.
Jak w przypadku większości kontaktu wzrokowego po becie, zachowanie to będzie bardziej prawdopodobne, gdy gracze siedzą bezpośrednio naprzeciwko siebie.
Jakoś kontaktu wzrokowego również może być wskazówką. Niektórzy gracze czekający na akcję będą się bardzo intensywnie wpatrywać w ciebie. Jakość kontaktu wzrokowego również sprawia, że zachodzi większe prawdopodobieństwo, że rywal jest w trybie defensywnym. Gdyby miał silną rękę, jego wzrok byłby łagodniejszy, mniej konfrontacyjny. Ogólnie im bardziej czujny i konfrontacyjny jest wzrok rywala, tym słabsza jest jego ręka.
7. Szczery uśmiech
Szczery uśmiech jest o wiele bardziej znaczący niż sztuczny uśmiech. Osoba betująca z silną ręką jest w stanie zaprezentować szeroki zakres zachowań, w którego skład wchodzą m.in.: szczery uśmiech, sztuczny uśmiech i brak uśmiechu. Z kolei osoba blefująca będzie miała o wiele większy kłopot, żeby pokazać prawdziwy uśmiech.
Rozpoznawanie szczerych uśmiechów (i śmiechu) w graczach, którzy zrobili właśnie duży bet, pomoże ci zauważyć ich odprężenie, a co za tym idzie siłę. Sztuczny uśmiech niewiele nam powie, ponieważ ten może pojawić się na twarzy graczy tak silnych, jak i blefujących.
Po czym można rozpoznać szczery uśmiech?
- Jest głębszy, angażuje większą część ust.
- Angażuje więcej mięśni oka. Śmiejąc się szczerze nasze oczy mrużą się, tworząc zmarszczki przy zewnętrznych kącikach oczu.
- Jest bardziej dynamiczny i wzbudza wiele małych ruchów mięśni twarzy. Sztuczny uśmiech wydaje się przyklejony i statyczny.
- Bardziej prawdopodobne, że będzie symetryczny, ponieważ angażuje obie strony ust. Sztuczne uśmiechy są często asymetryczne, wykonywane tylko jedną stroną ust.
Sztuczne uśmiechy są przydatne, gdy mamy jakieś konkretne informacje na temat rywala. Jeśli na przykład wiemy, że dany gracz sztucznie się uśmiecha, gdy blefuje. Może to być z jego strony nieświadoma próba komunikowania pewności siebie. Jednak w próżni, bez posiadania tego typu readów, sztuczny uśmiech w niczym nam nie pomoże.
8. Długie spojrzenia na swoje karty
Pokerzyści dłużej niż zwykle wpatrujący się w swoje karty, gdy patrzą na nie po raz pierwszy, raczej nie mają nic dobrego. Głównym powodem tego jest to, że widząc silne karty instynkt nakazuje nam odwrócić wzrok, żeby nie przyciągać uwagi do naszego „skarbu”. Gracze patrzący na słabe karty nie mają tego instynktu.
Gdy zauważysz, że dwóch graczy za tobą wpatruje się w swoje karty, to możesz w pewnym stopniu wykluczyć możliwość, że włączą się do gry. Jeżeli gracz z wczesnej pozycji otworzy, będziesz mógł 3-betować lub sprawdzić z szerszym zakresem wiedząc, że rywale za tobą raczej nie będą chętni do sprawdzania lub przebijania.
Kolejny przykład. Zauważasz, że gracz na późnej pozycji przez kilka sekund patrzy na swoje karty. Potem, gdy akcja dochodzi do niego, robi raise. Jeśli zdążyłeś już zauważyć, że jest to wiarygodny tell u niego, możesz odpowiednio dostosować swoją strategię. W tym wypadku byłby to re-raise w postaci semi-blefu lub call z silnymi rękami.
Ten wzór zachowania jest oczywiście najbardziej przydatny preflop, ale czasem można go tez wykorzystać po flopie. Jeśli np. gracz patrzy na flop, a potem przez kolejne kilka sekund analizuje swoje karty, jest niewielka szansa, że trafił coś silnego na flopie lub że w ogóle ma jakąś w miarę silną rękę.
9. Wpatrywanie się w karty na stole
Wielu graczy, którzy złapali kontakt z boardem, będzie wolało nie patrzeć na niego. Przynajmniej na chwilę odwrócą wzrok. Jest to już wspomniany w poprzednim punkcie instynkt nie zwracania uwagi na swój „skarb”. Tak więc wielu graczy, którzy będą wpatrywać się w board, najprawdopodobniej nie trafili na nim nic specjalnego.
Im bardziej „zainteresowany” lub „zagadkowy” jest gracz w stosunku do boardu, tym większa szansa, że nie złapał z nim kontaktu. W przeciwnym wypadku gracz albo by na niego nie patrzył, albo jego twarz nie przybierałaby zainteresowanego wyrazu – to by przyciągało zbyt dużą uwagę.
Zachowanie to może być przydatne, gdy podejmujemy decyzję czy zrobić continuation bet ze słabą ręką lub czy blefować na turnie po c-betowaniu na flopie.
Pamiętaj jednak, że jest to tylko ogólna tendencja, która wcześniej wymaga korelacji. Wielu graczy będzie cały czas patrzyło się w karty na stole, niezależnie od siły ich ręki. Tak robią przede wszystkim bardziej doświadczeni pokerzyści.
10. Obrona słowna
Większość słów wypowiadana przez czekających na akcję graczy będzie z natury miała obronny charakter. Są tego dwa główne powody:
- Czekający na akcję gracze z silną ręką nie chcą zwracać na siebie uwagi. Ludzie zastawiający pułapkę zwykle nie chcą przyciągać do niej uwagi. Dlatego też gracze mający silną rękę będą w takiej sytuacji milczeć.
- Czekający na akcję gracze ze słabą ręką najczęściej wiedzą, że spasują na bet rywala. Mają motywację, żeby coś powiedzieć – nieważne co – żeby zniechęcić rywala do betowania. Pomaga to wyjaśnić skąd biorą się często desperackie oświadczenia.
Im bardziej komunikat werbalny może być postrzegany jako przeszkoda dla akcji rywala, tym większa szansa, że jest to obrona słowna.
Przykład: na riverze są AKQ7J. Czekający na akcję gracz, który sprawdził bet na turnie, czeka mówiąc „Możesz pobić AQ?” Mówiąca to osoba może, ale nie musi mieć AQ, ale bardzo wątpliwe, żeby miał T dającą mu strita. Ten typ werbalnego zachowania powinien zwykle sprawić, że z dużą dozą pewności możemy wyeliminować z zakresu rywala jego najsilniejszą część. A to pozwoli nam zadecydować, czy powinniśmy blefować lub może zrobić thin value bet.
Zachary Elwood od 2010 roku prowadzi bloga na temat pokerowych tellów. W 2012 roku wydał swoją pierwszą książkę, „Reading Poker Tells”, która z miejsca stała się hitem. Po niej pojawiły się jeszcze dwie pozycje: „Verbal Poker Tells” skupiająca się na tellach werbalnych, a także „Exploiting Poker Tells”, w której znajdziemy ponad 140 rozdań razem z praktycznym zastosowaniem pokerowych tellów.
Zachary Elwood był również konsultantem dwóch członków November Nine. Jest także twórcą serii wideo na temat pokerowych tellów „Reading Poker Tells”.
The Mental Game of Poker 2 – recenzja
