Wiele materiałów szkoleniowych uczy ważnych rzeczy w kontekście gry w pokera, ale często nie mają one wielkiego przełożenia na gry cashowe NL2 i NL5, na których większość osób zaczyna swoją przygodę z pokerem. Zobaczmy więc, co należy zrobić, żeby osiągnąć przewagę nad innymi na tych mikro stawkach.
Betuj dla wartości na nic nie znaczących turnach i riverach
Betując dla wartości musisz upewnić się, że robisz to mając zakres składający się w większości z silnych rąk. Z powodu niewiele znaczących kwot na stawkach NL2 i NL5, wielu rekreacyjnych graczy dołącza do nich tylko dla zabawy. Tego typu gracze zwykle nie lubią foldować, ponieważ jest to nudne! To lekceważenie wartości żetonów w połączeniu z żądzą akcji i brakiem zrozumienia strategii gry, daje gracza, który nie będzie foldował, jeżeli nie dostanie porządnego powodu. Takim powodem może być overbet, river kompletujący kolor lub overkarta do jego pary. Jednak blank na turnie i riverze nie ma w sobie nic takiego.
Wyobraźmy sobie grę na NL5, w której Hero robi raise z UTG do 0,15$ mając KQ i zostaje sprawdzony przez rekreacyjnego gracza siedzącego na BB. Na flopie pojawiają się 874. Hero robi c-bet za 0,15$ do puli 0,35$. BB sprawdza i na turnie pojawia się 4. Nawet słaby gracz będzie wiedział, że karta ta prawie nigdy nie pomoże jego rywalowi. I chociaż jest to prawda, Hero wciąż może betować z overparami i setami, a odpuściłby sobie wiele blefów.
Proces myślowy słabego gracza jednak tak daleko się nie zapuszcza. Zatrzymuje się on na tym, że skoro kolejna karta nic nie zmieniła, to wciąż nie ma powodu, żeby foldować. Jest to błąd, ale bardzo popularny na tych stawkach. Blefowanie na tym turnie to bardzo zły pomysł przeciwko takim graczom. Z rękami typu J9 lepiej będzie zrobić check, ponieważ za mało mamy fold equity, żeby próbować wyblefować rywala z puli.
Izoluj limperów i często c-betuj w pulach heads up
Nie powinno być zaskoczeniem, że na mikro stawkach popularną akcją jest limpowanie. Gdy słaby gracz limpuje, oznacza to zwykle słaby zakres, który zamierza pasywnie rozegrać. Żeby zmaksymalizować oczekiwaną wartość przeciwko takiej grze, powinniśmy zrobić raise i upewnić się, że jak najczęściej sami będziemy grali przeciwko temu rywalowi. Wtedy możemy wygrać wiele puli c-betując na nietrafionym przez obu graczy flopie, a także wyciągając wartość z dobrych rąk.
Niewielkie fold equity na dalszych ulicach nie oznacza, że nie możemy wygrywać puli na flopie. Na tym wczesnym etapie ręki zakresy naszych rywali nie są przefiltrowane, a to oznacza, że wszystkie ręce, które całkowicie minęły się z flopem, wciąż w nich są. Zmienia się to dopiero wtedy, gdy zdecyduje się kontynuować grę pomimo naszego beta.
Dlatego też najczęstszym planem na grę przeciwko limperom jest nakładanie dużej presji na nich na większości flopów, gdy wcześniej limpowali i sprawdzili nasz raise. Jednym wyjątkiem od tej reguły jest niski, skoordynowany board, który łatwo trafia w zakres limpowania rywala. Oto przykładowe flopy, na których lepiej byłoby zrobić check back:
976, 542, J97, QT8.
Folduj prawie wszystko na raise na turnie i riverze
Na mikro stawkach, raise gracza na turnie lub riverze oznacza zwykle bardzo silną rękę. Jeżeli Villain dotarł do tego miejsca, to oznacza, że jego zakres został przefiltrowany, ponieważ musiał zapewne zrobić call lub raise preflop, a następnie kontynuował grę przeciwko naszemu c-betowi na flopie (i być może na turnie). Z tego względu, gdy stoi on naprzeciwko drugiego lub trzeciego beta, jego zakres jest silniejszy niż był na flopie. Oznacza to też, że ręce, z którymi mógł blefować, albo już by to zrobiły, albo zostałyby już zrzucone.
Przykład: Hero otwiera z UTG z AA. Nieznany gracz sprawdza z buttona. We dwójkę oglądają flop 753. Hero betuje za 2/3 puli i dostaje call. Na turnie spada 9 i Hero ponownie betuje dla wartości. Tym razem jednak Villain robi raise 3,5x. Jaki jest tu jego (i całej populacji mikro stawek) najbardziej prawdopodobny zakres?
W bardzo rzadkich przypadkach można się tu natknąć na blef w stylu QJ, ale tego typu ręka raczej albo byłaby blefem już na flopie, albo tylko sprawdziłaby na turnie. Linia flat callowania na wcześniejszej ulicy i raisowania na późniejszej to instynktowny sposób rozgrywania silnej ręki przez słabego gracza. Najpierw boi się on, że rywal spasuje, ale gdy orientuje się, że kończy mu się czas na budowę puli, do głowy przychodzi mu raise.
Taka linia zawsze skłania się w stronę nutsów, a pojedyncza para zamienia się w blef catchera przeciwko graczom, którzy rzadko blefują w takiej sytuacji. Nie mając więc większej liczby informacji o danym rywalu, Hero powinien spokojnie zrobić fold.
