Przepisy gry w pokera – zasady ogólne cz. II

Dziś druga część regulaminu gry w pokera, cyklu rozpoczętego przez nas wczoraj. Kontynuujemy zasady ogólne. Dzisiaj trochę o betowaniu, showdownie i podziałach pul.

6. Zakłady i przebijanie

– Check-raise jest dozwolony we wszystkich grach, z wyjątkiem niektórych form lowballu.

– W grach no-limit oraz pot-limit podbijać można bez ograniczeń.

– W limit poker, w puli, w której zaangażowanych jest trzech lub więcej graczy, którzy nie są na all-inie, maksymalnie można złożyć jeden zakład i trzy podbicia zaangażowanych graczy.

– Nieograniczone podbijanie jest możliwe w grach heads-up. Dotyczy to każdej chwili, w której prowadzona jest akcja, przed tym jak przebicia zostały ograniczone. Gdy przebijanie jest ograniczone w danej rundzie betowania, nie może zostać uwolnione przez późniejszy pas, który pozostawia dwóch graczy w heads-upie. W grze turniejowej trzykrotne przebijanie w limit pokerze jest dozwolone również w heads-upie.

– W grach limit-poker, zakład all-in, wynoszący mniej niż połowa minimalnego betu, nie powoduje możliwości ponownego zabetowania przez gracza, który w danej rundzie już działał i nadal bierze udział w rozdaniu. Zakład all-in wynoszący przynajmniej pół minimalnego beta uważany jest za pełny bet, pozostali gracze więc mogą spasować, sprawdzić lub przebić. (np. jeżeli pełny bet w danej rundzie wynosi 20$, podbijając 15$ all-in, zakład można przebić do 35$).

– Każdy zakład musi być przynajmniej w wysokości poprzedniego beta lub przebicia w danej rundzie, z wyjątkiem zawodnika, który wchodzi all-in.

– Najmniejszy żeton, który może być użyty jako zakład w grze, jest jednocześnie najmniejszym żetonem, który może zostać użyty jako ante lub ciemne. Mniejsze żetony nie biorą udziału w grze, nawet w odpowiedniej ilości. Żetony takie powinny zostać wymienione pomiędzy poszczególnymi rozdaniami. Jeżeli licytacja jest prowadzona od 1$, ułamki dolara nie mogą grać. Gracz, który zagrywa all-in, musi umieścić wszystkie żetony do puli.

– Ustna deklaracja w swojej kolejce oznacza działanie i jest wiążąca. Jeżeli w swojej kolejce werbalnie gracz określa pas, check, bet, sprawdzenie lub przebicie, jest zobowiązany do przeprowadzenia tej akcji.

– Pukanie w stół przy swojej kolejce oznacza czekanie.

– Świadome działanie poza swoją kolejką jest niedopuszczalne. Gracz, który zaczekał poza swoją kolejką nie może w kolejnej rundzie licytacji betować lub przebijać. Akcja lub werbalne określenie akcji poza swoją kolejką może być uznane, jeżeli nie było wcześniej beta, sprawdzenia lub przebicia przez gracza, którego była kolej, działającego już po błędzie przeciwnika.

– Aby zachować prawo do działania, gracz musi zastopować akcję poprzez zaanonsowanie czasu (lub innego umownie przyjętego określenia). Niezatrzymanie akcji przed trzema lub większą ilością graczy za nami może spowodować utratę prawa do działania. Nie można utracić prawa do działania, jeżeli któryś graczy przed graczem również nie działał. Dlatego też nie ma zagrożenia utraty prawa do działania, jeżeli ktoś przed graczem nie podjął jeszcze decyzji, a trzy lub więcej osób za nim to zrobiło.

– Gracz, który betował lub sprawdzał wrzucając żetony do puli jest związany tą akcją. Jednakże, jeżeli nie zdawał sobie sprawy z tego, że było wcześniejsze przebicie, może wycofać swoje żetony i przemyśleć swoje działanie pod warunkiem, że nikt inny nie działał jeszcze po tym graczu.

– W pokerze z limitem, jeśli wykonujesz ruch sugerujący interakcję z pulą i powoduje to akcję kolejnego zawodnika, możesz zostać zmuszony do wykonania swojego działania.

– String bety są zakazane. Aby chronić swoje prawo do przebicia, należy albo zadeklarować swoją wolę ustnie, albo umieścić odpowiednią ilość żetonów do puli. Umieszczenie pełnego zakładu plus pół beta lub więcej, uważane jest tak samo jak ustne zapowiedzenie przebicia i należy dokończyć to działanie (tj. dodać odpowiednią ilość żetonów). Nie stosuje się tej reguły do użycia jednego żetonu o wyższym nominale.

– Jeżeli gracz stawia pojedynczy żeton do puli, który jest większy od beta, jednocześnie jednak nie deklaruje ustnie przebicia, uznaje się, że sprawdził zakład. Przykład: gra 3$/6$, kiedy gracz stawia 6$, a kolejny gracz bez słowa  rzuca żeton w wysokości 25$, akcja ta uważana jest za sprawdzenie.

– Wszystkie zakłady i sprawdzenia wykonane w niepoprawnej wysokości muszą być uzupełnione, jeżeli błąd został wykryty przed zakończeniem danej rundy licytacji. Obejmuje to takie akcje jak betowanie mniejszej wartości niż minimalna (inaczej w all-inie) oraz betowanie mniejszej wartości w limicie niż limit aktualnej rundy betowania. Jeżeli zakład ma zostać wykonany w zaokrągleniu kwoty, a nie jest i musi zostać poprawiony, powinien zostać zmieniony do wysokości najbliższej odpowiedniej wielkości. Żaden z graczy, którzy już działali nie może zmienić sprawdzenia w przebicie z uwagi na fakt, że wysokość zakładu została zmieniona.

7. Showdown

– Gracz musi pokazać na stole wszystkie karty twarzami do góry, aby wygrać jakąkolwiek część puli.

– Tłumaczenie kart – każdy czyta swoje karty samodzielnie. Rozdający asystuje w odczytywaniu rąk, jednakże gracze odpowiedzialni są za pilnowanie kart do momentu, aż zwycięzca rozdania zostanie określony. Chociaż słowne deklaracje co do wartości ręki nie są wiążące, celowe określenie innego układu, który się posiada w celu zmylenia przeciwnika, tak aby wyrzucił wygrywającą rękę jest nieetyczne i może spowodować przepadek puli.

– Każdy kto widzi nieprawidłową ilość żetonów wrzucaną do puli lub błąd przy podziale puli, ma etyczny obowiązek wskazać ten błąd. Gracze proszeni są o pomoc celem zminimalizowania tego rodzaju błędów do minimum.

– Wszystkie ręce muszą zostać uznane za martwe przez rozdającego zanim przydzieli wygraną zwycięzcy.

– Każdy gracz, który został w rozdaniu do końca może żądać odkrycia każdej ręki, przez którą został sprawdzony, nawet wtedy kiedy ręka przeciwnika lub wygrana ręka zostały wyrzucone. Jednakże ten przywilej może zostać odwołany, jeżeli będzie nadużywany. Jeżeli gracz inny, niż zwycięzca puli chce zobaczyć rękę, która została spasowana, ręka ta uznawana jest za martwą. Jeżeli zwycięzca rozdania prosi o zobaczenie przegranej ręki, obie ręce są żywe i lepsza ręka wygrywa.

– Jeżeli gracz pokaże swoje karty innemu graczowi w trakcie lub po rozdaniu, każdy gracz przy stole ma prawo do zobaczenia tych kart. Karty pokazane w trakcie gry graczowi, który nie bierze udziału w rozdaniu, powinny być pokazane innym graczom po zakończeniu rozdania.

– Jeżeli każdy z graczy czeka (lub są na all-inach) w finałowej rundzie betowania, gracz, który pierwszy podejmował akcję, pierwszy pokazuje karty. Jeżeli w trakcie ostatniej rundy były zakłady, ostatni gracz, który prowadził agresję poprzez betowanie lub przebijanie pierwszy pokazuje rękę. W celu przyspieszenia gry, gracz trzymający prawdopodobnie najlepszy układ może pokazać bezzwłocznie rękę. Jeżeli w rozdaniu jest pula poboczna, gracze biorący udział w rozdaniu powinni pokazać ręce przed graczami biorącymi udział jedynie w głównej puli.

7. Podziały

– Ranking kolorów od najwyższego do najniższego to piki, kiery, kara, trefle. Kolory nie są brane pod uwagę podczas podziałów. Kolory są używane jedynie w grze stud, tylko do przełamania podziału pomiędzy kartami tej samej wysokości (bez ponownego rozdawania lub pobierania).

– Rozdanie karty każdemu graczowi używane jest do np. ustalenia kto ma się przenieść na inny stół. Jeżeli karty zostały rozdane – porządkiem jest ruch zegara, rozpoczynając od pierwszego zawodnika po lewej stronie rozdającego (pozycja buttona jest nieważna). Ciągnięcie karty może być używane do ustalenia kto ma dostać pozycję buttona, jeżeli jest to nowa gra.

– Pozostawiony żeton jest rozmieniany do najmniejszej możliwej wartości (odd chip).

– Żaden z graczy nie może otrzymać więcej niż jeden odd chip.

– Jeżeli splitują dwie lub więcej rąk, odd chip jest przydzielany według następujących reguł:

a) W grach z buttonem, pierwsza ręka według kolejności zegara, otrzymuje ten żeton.

b) W grze stud, odd chip ofiarowany jest najwyższej karcie, zgodnie z kolorem, w grach high, natomiast w grach low, najniższej karcie, zgodnie z kolorem (decydują wszystkie karty gracza).

c) W grach high-low, dzielonych pulach, najwyższa ręka otrzymuje odd chip przy podziale pomiędzy rękoma high i low. Odd chip pomiędzy splitującymi high rękoma jest przydzielany, jak w odmianie high tego rodzaju pokera. Natomiast w przypadku splitujących rąk low, odd chip przydzielany jest jak w grze low tego rodzaju pokera.

– Wszystkie pule boczne i główny pot rozdzielane są jako osobne pule. Nie są mieszane.