Mogłoby się wydawać, że osiągnięcie przy pokerowym stole stanu, w którym wszystko przychodzi bez wysiłku, jest czysto losowe. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna – wystarczy zrozumieć jak działa „flow”.
Poker to zwykle grind, którego naturalny stan zaburza znany wszystkim tilt lub mniej znany, ale o wiele bardziej kochany „flow”. Gra jak w transie sprawia, że czujemy się niepokonani. Wszystkie decyzje podejmujemy dobre i z łatwością, nie umykają nam żadne szczegóły, jesteśmy wyczuleni na telle, poker jest w danym momencie wszystkim. Gramy swoją A-game. Może nawet A-game +. Strefa, trans, flow – ten stan niejedno ma imię. Najważniejsze jest jednak to, że wciąż pozostaje niezrozumiany.
Termin „flow” stworzył węgierski psycholog. Mihaly Csikszentmihalyi nie tylko wyjaśnił czym jest ten stan, ale również jak go osiągnąć.
Pojawia się on, gdy znajdziemy to idealne miejsce w grze, gdy wciąż czujemy się kompetentni w tym, co robimy, ale gramy na poziomie stawiającym nam wysokie – ale osiągalne – wyzwanie. Jeżeli bowiem coś jest dla nas zbyt proste, to zaczynamy się nudzić. W takim stanie trudno wykrzesać z siebie energię do dobrej gry. Z kolei jeśli coś jest zbyt trudne, czujemy się przytłoczeni i spada nasza pewność siebie. A to również źle wpływa na naszą grę. Dlatego potrzebujemy wyzwania, które zmusza nas do wysiłku, ale nie przerasta naszych możliwości.
To jeden z powodów, dla których gry wideo są tak popularne. Zaprojektowane są tak, żeby początek był wyjątkowo prosty, co pozwala nam poznać zasady. Później stopień trudności rośnie, dzięki czemu stale jesteśmy doprowadzani do granic naszych obecnych możliwości i ciągle chcemy więcej. Wpadamy w stan, gdy nic poza grą się nie liczy.
Poker to gra umiejętności, więc jest to oczywiste, że każdemu będzie zdarzało się grać jak w transie. Musimy jednak pamiętać, że to, jak często tak się stanie, zależy od nas. Dużą rolę w tym odgrywa dobra selekcja stołów.
Zawsze powtarza się, że w pokerze trzeba znaleźć najłatwiejszy stół, ponieważ w ten sposób zarabiamy pieniądze. I nie można z tym dyskutować. Ale jeśli nigdy nie będziesz stawiał sobie wyzwań w trudniejszych grach, to być może nigdy nie osiągniesz pełni swojego potencjału.
Z podobnym problemem stanął niedawno Dara O’Kearney:
– Ostatnie kilka lat były dla mnie niezaprzeczalnie wygodne. Dotarłem do momentu swojej kariery, w którym pieniądze nie mogą być już jedyną motywacją. Potrzebowałem nowego wyzwania. Musiałem zagrać w grze, w której porażka boli – tylko po to, żeby zobaczyć jak to jest. Musze stawiać sobie wyzwania, żeby więcej się uczyć, a to pozwoli mi rywalizować z najlepszymi.
Oczywiście trzeba podejść do tego w odpowiedni sposób, ponieważ zbyt duża liczba gier będących poza twoimi możliwościami będzie skutkowała wielkim ciosem dla twojego bankrolla. Lub też dla motywacji, co może sprawić, że w ogóle przestaniesz grać.
Jaka więc płynie z tego nauka? Okazjonalne ryzykowanie nie jest niczym złym. Pomyśl o dokładaniu sobie dodatkowych kilogramów na siłowni, walce ze strachem przed publicznymi przemowami, staraniu się o awans lub uderzaniu do dziewczyny/chłopaka z poza twojej ligi. Życie szybko stałoby się nudne, gdybyś robił tylko to co potrafisz i nigdy nie podejmował żadnego ryzyka.
To samo tyczy się pokera. Jeżeli toczy się wyjątkowo korzystna gra, to jak najbardziej natychmiast do niej wskakuj. Ale część wygranych pieniędzy możesz potem przeznaczyć na grę wykraczającą poza twoje standardowe stawki. Być może to właśnie tam osiągniesz trans i nauczysz się czegoś, co pozwoli ci zrobić progres, jakiego dawno nie miałeś.
To tylko niewielki wycinek informacji na temat gry w transie. O wiele więcej informacji o tym znajdziesz w książce „The Mental Game of Poker”, której autorem jest ceniony w pokerowym świecie trener gry mentalnej, Jared Tendler. Jeden, obszerny rozdział, poświęcony jest właśnie transowi i temu, jak go regularnie osiągać.
Dlaczego gracze tak chętnie decydują się na turniejowe deale?
