Telewizyjny poker przeszedł długą drogę od czasu, gdy Johnny Chan pokonał Erika Seidela przed kamerami w czasie WSOP w 1988. Producenci wpadli na kilka dobrych pomysłów. Niektóre z nich są nowe, inne mają ponad 10 lat, są też takie, z których niestety się wycofano.
9.Kamera ujawniająca nieodkryte karty („Rabbit Cam”)
Pomysł na ujawnienie nieodkrytych kart podczas rozdania kończącego się na flopie lub turnie posiada tyle samo zwolenników, co przeciwników. Dla wielu fanów telewizyjnych relacji było to ekscytujące i stało się nieodzownym elementem „show”. Wydaje się jednak, że przeciwnicy zwyciężyli ponieważ pomysł został porzucony przez producentów.
8. Kasa na stół
Usłyszenie, że k
toś wygrał $2,5 miliona nie przyciągało należytej uwagi. Widok „żywej” gotówki oczekującej na zwycięzcę, już tak. Tradycję umieszczania pieniędzy na stole tuż przed rozgrywką heads-up, wprowadzono po raz pierwszy na WSOP. Powielano ją później na wielu innych turniejach.
7. Dzika karta
Kilka stacji telewizyjnych umieściło w swoich relacjach rozdania, gdzie karty jednego z graczy były nieodkryte, a zadaniem widza było odgadnąć, co jest w jego posiadaniu. W transmisjach ESPN z turniejów World Series of Poker cała „zabawa” wraz z komentarzem Normada Chada przypadła do gustu największej ilości widzów. Poniżej link do video wraz z jego błędną interpretacją:
https://youtube.com/watch?v=8YUHQHcZN3M
6. Poboczny reporter
Pionierem profesji była Shana Hiatt, której najczęstszym i bardzo trudnym zadaniem była rozmowa z dopiero co wyeliminowanym graczem z turnieju. Takie relacje „na gorąco” z nieprzyzwyczajonymi do kamer z aw od nik ami na stałe zagościły w programie World Poker Tour. Rola pobocznego reportera ewoluowała. Dzięki temu mięliśmy okazję poznać również Karę Scott, która debiutowała przy okazji transmisji z WSOP w stacji ESPN. Pracowała również przy High Stakes Poker.
5. Procentowe szanse na wygraną
To prawdopodobnie jedna z ważniejszych rzeczy umieszczonych na ekranie dla mających niewiele wspólnego z pokerem. Wyświetlane procentowe szanse, zwłaszcza gdy w rozdaniu uczestniczyło więcej niż dwóch graczy, znacznie umilały baczną obserwację rozgrywki. Jak dołożymy do tego przegrane rozdanie, w którym faworyt miał 85% szans na zwycięstwo, to mamy przepis na udaną transmisję w TV.
4. Zabawne wstawki
Prawdopodobnie nikt nie robił tego lepiej niż ESPN. „The Nuts” – dwuminutowa wstawka z zabawną relacją np. z przebiegu prob betu wśród pokerowych pro. Niestety producenci wycięli „przerywniki” z relacji z tegorocznego WSOP, na rzecz większej ilości rozdań. Wielka szkoda!
3. Powtórki z analizą
Jako pierwsze wprowadzone w relacjach z WPT, gdzie Tony Dunst odpowiadał za ocenę. Nie bał się krytykować uczestników rozdań, a jego „orzeźwiające” spojrzenie dawało widzowi szanse na lepsze zrozumienie zawiłości gry. Stacja ESPN nie pozostała w tyle i oferuje widzom analizę przeprowadzoną przez profesjonalistów (m.in. Andy Bloch) oraz byłego agenta FBI, speca od pokerowych tells – Joe Navarro.
2. Relacje na żywo
Stosunkowo nowym zjawiskiem są relacje na żywo z dużych turniejów. Większość wydarzeń nie jest dostępna w TV (wyjątkiem jest Main Event WSOP). W tym roku po raz pierwszy będziemy mięli okazję śledzić na żywo rozgrywki na final table WPT. Taka forma przekazu nie należy do najatrakcyjniejszych (duża ilość rozdań, kończących się przed flopem), ale okazja aby przyjrzeć się grze najlepszym z bliska nie pojawia się zbyt często.
1. Kamery wbudowane w stół
Ten pomysł zrewolucjonizował telewizyjnego pokera. Po raz pierwszy wprowadzona za sprawą patentu Henrego Orensteina przy okazji programu Late Night Poker rozgrywanego w Europie. Zjawisko w ekspresowym tempie rozprzestrzeniło się na wszystkie inne rozgrywki. Znaleźć się w samym środku akcji, przyglądać się najlepszym sprawdzeniom i blefom z bliska, móc przez chwilę znaleźć się w skórze ulubionego pokerzysty, to to czego potrzebowali widzowie.
