Czy jesteś TAGfishem?

Na pytanie zawarte w tytule powinni sobie odpowiedzieć wszyscy gracze, którzy przeszli szereg etapów pokerowej edukacji, a od dłuższego czasu nie są w stanie regularnie wygrywać. Z pomocą jak zidentyfikować w sobie TAGfisha przyszedł interesujący artykuł na PokerListings.com. 

Na początek warto zdefiniować pojęcie TAGfisha. Nie jest to zwykły słaby zawodnik, który po prostu nie wie co robi, jest to gracz, który poświęca czas na naukę pokera, który wie czym jest selekcja rąk, zdaje sobie sprawę z roli pozycji i innych podstawowych elementów pokerowej strategii, ale pomimo tego jego wyniki są niezadowalające. Wychodzi na zero, lub nawet przegrywa i uważa, że jest największym pechowcem na świecie, bo dopadł go wielomiesięczny, a może nawet kilkuletni downswing. A dlaczego TAG? Na niskich stawkach cały czas jest to najpopularniejszy styl gry (tight-agressive) i większość graczy, których dotyczy ten tekst gra właśnie w ten sposób. Jak więc sprawdzić czy aby my na pewno nie należymy do grupy TAGfishy? Tacy gracze charakteryzują się kilkoma zachowaniami, które powodują, że pomimo sporej pokerowej wiedzy ich gra nie jest taka jaka być powinna. 

1. Istotny jest zakres rąk przeciwnika, ale nasz własny już nie

Jedną z najważniejszych o ile nie najważniejszą pokerową umiejętnością jest obstawianie przeciwnika na konkretny zakres rąk. TAGfish o tym wie i stara się to robić, zapomina przy tym o jednej bardzo istotnej rzeczy, czyli o własnym zakresie rąk. 

Dobry przeciwnik może tą samą rękę grać w zupełnie inny sposób w zależności od tego co sądzi o naszym zakresie rąk. Nigdy nie będziemy w stanie poprawnie ocenić zakresu rąk przeciwnika jeśli wcześniej nie zastanowimy się nad tym co on sądzi o naszych kartach. Jeśli zaniedbamy ten element pokerowej analizy to często będziemy popełniać błędy, a nasze oceny będą mało trafne. 

2. Nieumiejętne stosowanie pokerowej wiedzy

TAGfish w odróżnieniu od zwyczajnego fisha uczy się, ogląda filmy szkoleniowe, czyta książki i artykuły dotyczące pokerowej strategii. Jego problem nie wynika z braku wiedzy, ale z tego, że nie potrafi jej poprawnie zastosować. 

Przeczytał, że stosowanie continuation beta i następnie poddawanie się jest złe i za każdym razem po sprawdzonym cont.becie będzie zagrywał secon barrel. Nie będzie patrzył na sytuację w rozdaniu, ale będzie ślepo stosował się do ogólnej pokerowej rady. Przeczyta o floatowaniu i będzie starał się sprawdzać cont.bety rywali zbyt często, bez poprawnej analizy zamieni się w calling station, albo z filmu dowie się, że 3-betowanie ze słabymi rękoma może przynosić profity i zacznie to robić zbyt często nie patrząc na to przeciwko jakiemu przeciwnikowi stosuje to zagranie. 

TAGfish edukując się uczy się tylko połowy potrzebnych informacji. Wie on co robić, ale gdy przychodzi do praktycznego zastosowania swojej wiedzy nie wie kiedy stosować dane zagranie, nie umie też stosować ich przeciwko konkretnym przeciwnikom.

3. Cut-off = Button

To być może jeden z najdziwniejszych błędów popełnianych przez TAGfishów. Gracz taki zdaje sobie sprawę z roli pozycji, wie jak grać na wczesnej, jak na środkowej, a jak na późnej pozycji, ale z niewiadomych przyczyn pozycję Cut-off traktuje tak samo jak buttona. 

Potrafi sprawdzić podbicie będąc na CO z 96s, bo uzna, że wszystko jest OK, ma przewagę pozycji nad rywalem i postara się ją wykorzystać po flopie. Zapomina jednak, że w grze jest jeszcze jeden gracz (button), który może mieć przewagę pozycji nad wszystkimi innymi. A jeśli na buttonie siedzi dobry gracz to może on do bólu wykorzystywać nasze słabe sprawdzenia z cut-offa. Będzie nas 3-betował pre flop, będzie kradł nam pulę na flopie i w efekcie stracimy bardzo dużo żetonów poprzez błędne utożsamianie cut-offa z buttonem. Obie to są późne pozycje, ale różnice pomiędzy jedną i drugą jest naprawdę bardzo duża

4. Przecenianie implied oddsów

TAGfish znacznie przecenia implied oddsy, uważa on, że za każdym razem jak skompletuje silny układ to przeciwnik odda mu cały stack. Sprawdza więc cały czas ze suited connecotrami, niskimi parami, nie patrząc na sytuację w danym rozdaniu, na swoją pozycję i wielkość stacków. 

Drawuje wbrew pot oddsom uzasadniając to wielkimi implied oddsami, jak nie trafia swojego koloru lub strita to pasuje, a jak trafi i przeciwnik nie "wypłaci" to popada we frustrację. Przy takiej grze duże inwestycje w "szukanie" silnych układów nie mogą się zwrócić i powodują kolejne straty żetonów, które są potem niemożliwe do odrobienia. 

5. Słaba gra po flopie 

TAGfish z reguły ma nieźle, albo nawet dobrze opanowaną grę przed flopem. Wie jakie ręce z jakich pozycji rozgrywać. Nie limpuje słabych rąk, nie gra spekulacyjnych kart bez pozycji, podbija z AK czy AQ, ale problemy zaczynają się po wyłożeniu flopa. 

Nauka gry pre flop wymaga przeczytaniu paru tekstów i jest stosunkowo prosta, prawdziwa sztuka to jednak umiejętność spasowania top pary po flopie, wiedza o tym, kiedy i jak drawować, kiedy grać check-raise, kiedy odpuścić sobie cont.bet i wiele innych zagrań, które są niezbędne to poprawnej i skutecznej gry post-flop. 

Tej wiedzy TAGfish nie posiada, a jest to w dużej mierze spowodowane tym, że gra on tylko własnymi kartami, nie patrzy na wizerunek przeciwnika, nie wykorzystuje jego słabości, jedyne co go interesuje to dwie karty własne. W ten sposób oddaje lepszym przeciwnikom żetony i nie jest w stanie nawiązać z nimi wyrównanej walki na flopie, turnie czy na river. 

6. Gra bez planu

TAGfish każdą decyzję rozpatruje jako odrębną część rozdania. Dopiero po pokazaniu się kart na flopie zastanawia się co zrobić i tak czyni w każdej rundzie licytacji. Do rozdań przystępuje bez planu na rozdanie i potem mówi sobie "Jaka ciężka sytuacja, nie mam pojęcia co zrobić". 

Inaczej i znacznie łatwiej grałoby mu się, gdyby miał gotowy plan na rozdanie, gdyby wiedział co zrobi jeśli na turn spadnie nic nie znacząca karta, a co gdy pojawi się niebezpieczna kompletująca jakiś draw. TAGfish nie myśli o tym co zrobi, gdy napotka check-raise ze strony przeciwnika, zagrywa tylko i dopiero jeśli przeciwnik postawi opór zaczyna zastanawiać się co dalej. 

7. Za dużo tiltuje

TAGfish za dużo i za często wpada w tilt. Co prawda tilt takiego zawodnika nie objawia się szalonymi allinami z "any two", ale jest równie zgubny dla jego bankrolla. 

Przegrywając TAGfish popada we frustrację, bo "przecież o pokerze wie wszystko" i sądząc, że przeciwnicy mają po prostu szczęście stara się na siłę odrobić straty. Zaczyna podejmować decyzje zbyt szybko, gra na auto-pilocie nie zastanawiając się nad sytuacją na stole. Dodatkowo na jego niekorzyść działa to, że nie chce on zaliczać ujemnych sesji więc każdą przegraną sesję przedłuża w nieskończoność grając coraz gorzej i gorzej. Z drugiej strony TAGfish podczas wygrywających sesji nie potrafi do końca wykorzystać słabszych przeciwników i kończy je dość szybko zadowalając się nawet niewielkimi wygranymi. 

Ten rodzaj tiltu, przedłużanie słabych sesji i skracanie dobrych, w długim dystansie czasu może być nawet bardziej szkodliwy niż szaleńcze rzucanie allinów. 

Jestem przekonany, że wielu naszych czytelników zaobserwowało u siebie chociaż niektóre syndromy TAGfisha. Nie trzeba się jednak zbytnio tym przejmować, jest to "choroba" uleczalna. Jeśli już zdamy sobie sprawę z tych błędów, które popełniamy i które nie pozwalają nam stać się regularnie wygrywającym pokerzystą trzeba tylko mocniej skoncentrować się podczas rozgrywki. Wykorzystywać czas na podejmowanie decyzji, nie spieszyć się i pamiętać o tym co robiliśmy źle. Jeśli mając odpowiednią pokerową wiedzę w ten sposób będziemy podchodzić do każdej pokerowej rozgrywki to ilość błędnych decyzji spadnie, zaczniemy zaliczać więcej poprawnych i to pozytywnie wpłynie na nasze wyniki. 

Na podstawie: "Top 7 Signs You're a TAGfish" – www.pokerlistings.com