Analiza absurdalnego hero calla

Patrząc na pojedyncze pokerowe zagrania, które wyrwane są całkowicie z kontekstu można dojść do wniosku, że niektórzy zawodnicy całkowicie zatracili rozum.

Tak zresztą było niedawno w naszym środowisku, gdy na bubblu finałowego stołu „Simonek” zdecydował się na 4-bet allin z Q6 i trafił na parę dam przeciwnika. Pojawiło się mnóstwo komentarzy, że to bzdura, o co w tym chodzi itd. Tymczasem wiele tych „niezrozumiałych” zagrań staje się całkiem oczywistych i łatwo wytłumaczalnych gdy poznamy tok myślenia bohatera, gdy poznamy to jak siebie nawzajem mogli widzieć przeciwnicy i to jak wyglądały wcześniejsze rozdania.

Jeśli rozdanie „Simonka” zostało uznane za dziwne to co powiedzieć o ręce rozegranej pomiędzy Benem Sulskym oraz Scottem Palmerem. Rozdanie to miało miejsce kilka miesięcy temu i wtedy było o nim bardzo głośno. Zobaczmy najpierw na czym polega niezwykłość tej ręki, a potem zapoznajmy się z analizą negatywnego bohatera Bena Sulsky'ego.

Gra: NL Holdem

Blindy: $100/$200

Stacki: Ben Sulsky $32,423, Scott Palmer $$56,526

Karty zawodników:

Ben Sulsky – T 8

Scott Palmer – J T

Pre flop – Sulsky zagrał za $600, Palmer przebił do $2,200 i Sulsky sprawdził

Flop – K Q 2

Palmer mając open-ended draw do strita zagrał za $2,600, a Sulsky z flush drawem sprawdził.

Turn – 3

Palmer ponownie zagrał za $7,800, a Sulsky znowu zdecydował się na sprawdzenie.

River – 6

W puli znajdowało się około $25,000 i Palmer postanowił postawić swojego rywala na allinie. W tym momencie wydawało się, że jest już  po rozdaniu, ale Sulsky mając do dorzucenia $19,824 zdecydował się sprawdzić mając T-high!

Jak ocenić to zagranie? Miscklick? Chipdumping? Wariat? Ultra tilt? To z pewnością oceny, które jako pierwsze nasuwają się jeśli myślimy o sprawdzeniu Sulsky'ego. A co on sam sądzi o tej ręce?

Na początku Sulsky zaznacza, że z Palmerem miał dość bogatą historię rozdań składającą się z około 18,000 rąk. Palmer radził sobie w tych pojedynkach odrobinę lepiej od Bena i był na niewielkim plusie.

W momencie gdy nadeszła przytoczona ręka Palmer wygrywał w aktualnej sesji, gra toczyła się na 4 stołach i w opinii Sulsky'ego jako, że za oboma pokerzystami było już łącznie 18,000 rozdań to obaj mieli sporo informacji o swojej grze.

Ben w swojej analizie pomija całkowicie aspekt gry na flopie i turnie a skupia się na tym co jest zdecydowanie najciekawsze, czyli swoim sprawdzeniu na river oraz na tym co pozwoliło mu przypuszczać, że jego T-high może być lepsze od blefu przeciwnika.

Ben Sulsky stwierdza, że pierwsza sprawa, która nakierowała go na blef przeciwnika to niewielki pokerowy tell wynikający z czasu podjęcia decyzji przez Palmera. Druga sprawa to historia wzajemnych rozdań zarówno ta dotycząca tamtej tylko sesji jak i ta dotycząca całej gry na dłuższym dystansie. Po pierwsze Sulsky w czasie ostatnich 500 rozdań przed tą ręką dość często pasował do trzeciego barrela Palmera, a po drugie biorąc pod uwagę całą historię rąk to Sulsky dość często sprawdzał bety na river nawet z marginalnymi rękoma. Biorąc to wszystko pod uwagę uznał on, że blef Palmera jest bardzo prawdopodobny oraz, że raczej na pewno nie zagrał on w ten sposób value beta z jakąś średnio-silną ręką.

Następnie Sulsky analizuje zakres rąk przeciwnika opierając się głównie na jego 3-becie pre flop. W związku z tym uznał on, że w zakresie rąk Palmera znajdują się:KQ+ oraz 99+, a także ręce z figurą suited. Te wszystkie ręce kompletowały układ na flopie, miały showdown value i według Sulsky'ego z większością z nich Palmer nie grałby allina na river.

W zakresie Palmera znajdowało się jednak (w opinii Sulsky'ego) także bardzo dużo kart, z którym nie trafiał on swojego układu i blefował na river: mogły to być „śmieciowe” karty w kolorze jak 3-6, a także „mniej śmieciowe” karty off suit jak np. 9-7.

Najważniejsze dla decyzji Sulsky'ego było jednak wyłączenie z zakresu Palmera takich rąk jak J-9, J-T, A-T, K-9 czy A-4 off suitd. Ben uznał, że wszystkie tego typu ręce Palmer by przed flopem tylko flat callował, dlatego też wyłączył je z zakresu przeciwnika.

Tego typu analiza w połączeniu z czasowym tellem oraz historią gry pozwoliła Sulsky'emu dojść do wniosku, że jego T-high może okazać się wystarczająco silną ręką, która złapie blef przeciwnika.

Ben Sulsky się pomylił co do zakresu rąk przeciwnika natomiast nie mylił się co do tego, że rywal blefował. Jednak jeśli spojrzymy na analizę Bena to możemy się z nią nie zgadzać, możemy uznać, że oceniając zakres rąk przeciwnika przyjął zbyt optymistyczny wariant, ale w tym momencie jego zagrania nabiera sensu i logiki. Warto o tym pamiętać oceniając inne pojedyncze ręce, które wyrwane z kontekstu, czyli bez znajomości historii gry pomiędzy rywalami oraz dynamiki stołu, są po prostu niemożliwe do jakiejkolwiek analizy.

Na podstawie: „Ben Sulsky discusses hero call goes wrong” – www.cardplayer.com