W jednym ze swoich nowszych filmów Daniel Negreanu postanowił przyjrzeć się swojemu własnemu rozdaniu z Main Eventu World Series of Poker. Jego rywalem był późniejszy zwycięzca Joe McKeehen.
W 2015 roku Daniel Negreanu bliski był gry na stole finałowym World Series of Poker. W jednym z rozdań zmierzył się z Joe McKeehenem, który ten turniej później wygrał. Pokerzysta postanowił przeanalizować to rozdanie wykorzystując nowoczesną wiedzę pokerową.
Jak ogólnie wyglądała wtedy jego gra i podejście tej „starej szkoły pokera”? Była to ciągle strategia small ball poker. Daniel nie chciał ryzykować dużych pul, grał sporo rozdań. Była to strategia, w której mógł grać spokojnie, bo przecież poziomy w Main Evencie trwają po dwie godziny. Miał 12 milionów w stacku, słabych graczy za rywali, a małymi podbiciami mógł zabierać im żetony wykonując kolejne kroki do stołu finałowego.
Podejście „starej szkoły pokera”
Rozdanie rozpoczęło się od podbicia jednego z rywali do 400.000 (blindy 100.000/200.000). Joe McKeehen siedzący dalej przebił z AA do 1.125.000. Daniel postanowił zagrać re-raise do 2.600.000 będąc na big blindzie. Miał AKo.
– Zrobiłem pewne założenie o Joe i tym, jak mnie tutaj postrzega. O wie kim jestem i zna moje tendencje. Wydaje się, że jest mądrym kolesiem. Wie, że nie bawię się w tym spocie. Wie więc, że kiedy 4-betuję, to mam naprawdę mocną rękę. Szczególnie, że pierwszy raise był na UTG, on zagrał 3-beta, ja zagrałem 4-beta. To całkowicie różne od mojego podejścia small ball, a więc miałem dobrą rękę.
McKeehen wszedł all-in. Negreanu zaczął się więc zastanawiać, co takiego może mieć rywal. Czy miał tam gamblować i liczyć, że nie ma asów i króli? Może damy? Czy powinien był chronić stacka? Miał wszak 50 big blindów, przewagę nad rywalami i długie poziomy, gdzie mógł wygrindować żetony. Ostatecznie postanowił spasować i oddać żetony. Później zobaczył, że rywal miał asy.
Jak dzisiaj ocenia swoje zagranie i co by zmienił? Zobaczcie film:
Chris Moorman – Strategie się zmieniają i musisz się dostosować
