Ręce startowe i ich selekcja to fundament gry w pokera, który każdy gracz musi mieć w małym palcu. To od niej zaczyna się każde rozdanie i to dzięki niej jesteśmy w stanie ograniczyć przegrane i zwiększyć wygrane. W tym artykule znajdziecie odpowiedzi na wiele pytań, które musicie znać siadając do pokerowego stołu.
Największym błędem, jaki popełniają początkujący gracze, jest rozgrywanie zbyt dużej liczby rąk. Nie rozumieją, że tanie zobaczenie flopa to dopiero początek i z tego powodu albo marnują pieniądze z rękami, które na flopie mają marną szansę trafić coś przyzwoitego, albo pakują się w nie lada tarapaty po flopie, gdy nie potrafią właściwie ocenić siły swojej ręki i/lub dobrze jej rozegrać.
Premium pary (JJ-AA)
Najwyższe pary są oczywiście najbardziej wartościowe. Mając taką parę w ręku praktycznie zawsze powinieneś zrobić raise i re-raise preflop, a nawet wchodzić all in mając mniej niż 100BB w stacku. Unikaj tego jednak z JJ i QQ przeciwko graczom tight – chyba, że będą short stackami, bo wtedy ich zakres się poszerza. W grze live gracze są zazwyczaj bardziej konserwatywni 3-betując i 4-betując, dlatego JJ i QQ mogą często być z tyłu. Preflop wysokie pary powinny być rozgrywane agresywnie, ale na mokrych boardach trzeba już uważać podczas rozgrywania ich. Podobnie jak w pulach z większą liczbą graczy, gdy ich wartość wyraźnie maleje.
Środkowe pary (77-TT)
Środkowe pary są grywalne po flopie w pulach heads up, a także od początku mają wartość na showdownie. Ponadto mogą trafić dobrze ukrytego seta. W pulach multiway ich wartość spada i opiera się głównie na tym, czy uda się trafić seta. W przeciwnym wypadku trzeba je rozgrywać tak, jak opisane poniżej niskie pary. Wartość środkowych par wzrasta jednak, gdy jesteśmy na short stacku (poniżej 20BB) – z jednej strony mają fold equity, a z drugiej często zostaną sprawdzone przez ręce typu A-K, A-Q czy A-J lub przez niższą parę. Grając na 100BB open raise ze środkową parą jest dobrym zagraniem, ale gdy ktoś już zdążył zrobić open raise, to call będzie lepszym wyborem.
Niskie pary (22-66)
Mają one przede wszystkim dużą wartość pod względem implied odds. Z niskimi parami warto oglądać tanie flopy, ponieważ jeżeli trafią seta, to nie tylko często wygrają, ale też wygrają naprawdę dużo. Jednak bez seta na flopie ciężko kontynuować z nimi grę i check-fold staje się jedyną rozsądną opcją. Z tego względu ciężko opłacalnie sprawdzić z nimi 3-beta, a także rozgrywać je bez pozycji.
Będąc na wczesnej pozycji niskie pary zwykle powinieneś foldować, ewentualnie limpować w grach live, w których zwykle gracze są mniej agresywni przed flopem. Musisz pamiętać, że chociaż chcesz obejrzeć taniego flopa z niskimi parami, to musisz uważać na graczy za sobą – jeżeli są agresywni, skłonni do raisowania i 3-betowania, to lepiej od razu spasować.
Ze środkowej i późnej pozycji możesz pokusić się o open raise z niską parą.
Gdy masz pozycję, a ktoś wcześniej gra raise, call będzie dobrym zagraniem, jeżeli masz deep stack.
Polując na seta potrzebujesz zwykle oddsy 10:1. Oznacza to, że jeżeli preflop bet wynosi 10$, a ty masz 100$ w stacku, call będzie zwykle wychodził na zero. Przy założeniu, że zostaniesz opłacony, jeżeli trafisz seta. A średnio stanie się to raz na osiem prób.
Broadwaye
Broadwaye to A, K, Q J i T. Po najwyższych parach to właśnie kombinacja najwyższych boradwayów jest najlepszą ręką startową w Texas Hold’em. Decyduje o tym rzecz oczywista: im wyższa karta, tym lepszą parę lub układ może zrobić. Co więcej, im wyższe są twoje broadwaye w ręku, tym częściej będziesz mógł zdominować ręce rywali (najlepszym przykładem jest board z asem, gdy ty masz w ręku AK, a rywal AQ lub AJ).
Broadwaye trzeba jednak potrafić rozgrywać, a początkujący gracze mają z tym nie lada problemy. Grają z nimi zbyt często z niektórych pozycji, a do tego robią to w pasywny sposób. Trzeba również pamiętać, że chociaż suited broadwaye mają niewielką przewagę nad offsuit, ale dwie karty tego samego koloru dają o wiele większą grywalność. Z tego powodu są też o wiele lepszymi kandydatami, by 3-betować.
Ręce typu A-x
Kolejnym błędem, który popełniają niedoświadczeni pokerzyści, jest przykładanie zbyt dużej wagi rękom typu A-x. Początkujący gracze widząc asa czują siłę swojej ręki, jednak w rzeczywistości siła ta jest jedynie iluzoryczna. Prawda jest taka, że rozgrywając zbyt dużą liczbę rąk A-x narażają się na kosztowne porażki z lepszymi kombinacjami A-x. Dlatego bardzo ważne w kontekście poprawy swoich wyników jest nauczenie się, kiedy warto spasować top parę ze słabym kickerem przeciwko silnej agresji.
Wartość tych rąk idzie wyraźnie w górę, gdy karty są suited. Nutsowy kolor nie tylko jest świetnym układem, ale też dominuje inne, słabsze kolory. A-x offsuit mają jednak o wiele mniejszy potencjał, dlatego koniecznie musisz przestać rozgrywać ich zbyt dużą ilość.
Z drugiej strony A2-A5 suited to świetne ręce do blefowania 3-betując i 4-betując, ponieważ blokują niektóre kombinacje AA i AK, a same w sobie mają dobrą grywalność po flopie.
Ogólnie jednak powinieneś unikać nadmiernego rozgrywania rąk A-x preflop, dorzucając jedynie suited kombinacje z niskimi kartami do swojego zakresu 3-betowania.
Suited connectory
W rękach tych drzemią spora siła, ponieważ potrafią robić silne układy: strity i kolory. Najczęściej jednak trafiamy z nimi środkową parę lub słaby draw, dlatego ważne jest nauczenie się, kiedy warto odpuścić i spasować lub też kontrolować rozmiar puli po flopie.
Ponieważ nikt nie chce nadmiernie budować puli z np. drugą parą, suited connectory o wiele lepiej rozgrywać mając pozycję. Tym bardziej, że dobrze radzą sobie przeciwko zakresom podbijania ze wczesnej pozycji, ponieważ strit i kolor pokonają overparę czy nawet seta. Stąd też suited connectory mają wysokie implied odds.
Ponieważ suited connectory są lepsze z pozycją, będąc daleko od buttona powinieneś otwierać jedynie z najsilniejszymi z nich. Jeżeli chcesz sprawdzić raise, powinieneś mieć implied odds 20:1.
Grając przeciwko większej liczbie graczy, powinieneś postarać się tanio obejrzeć flopa z nadzieją na dobry draw lub gotowy układ. Uważaj tylko na graczy po tobie: nawet mając pozycję suited connectory to za mało, żeby sprawdzić squeeze.
Offsuit connectory
Chociaż różnica między connectorami suited a offsuit wynosi zaledwie 2% w equity preflop, to jednak suited connectory mają o wiele większą grywalność po flopie – szczególnie, jeżeli jesteś agresorem w rozdaniu. Możesz wtedy częściej atakować w formie blefu, wciąż mając przyzwoite equity. Connectory nie mające tego samego koloru nie są warte zachodu i należy je rozgrywać jedynie z późnej pozycji – najlepiej w sytuacji, gdy po tobie decyzję podejmować będzie jeszcze fish przy stole.
Suited gappers
Ręce te powinno się rozgrywać w podobny sposób co suited connectory… z jednym zastrzeżeniem: nie należy z nimi 3-betować. W przeciwnym wypadku będziesz miał zbyt wiele blefów w swoim zakresie 3-betowania. Nie warto też gonić gutshotów aż do rivera, szczególnie przy dużej agresji.
Inne karty suited
Rozgrywanie tych rąk (np. K2s, Q3s) to kolejny błąd, jaki często popełniają początkujący gracze. Jeżeli twoim celem jest tylko złapanie koloru, to o wiele więcej pieniędzy stracisz, niż zyskasz, gdy w końcu trafisz ten kolor. Szczególnie, że może to być kolor słabszy niż rywala. Jedyną sytuacją, w której warto grać ręce K2s+, Q5s+ czy J7s+, to bycie na buttonie, gdy na blindach jest słaby gracz.
Śmieci
Wszystkie ręce startowe poza wymienionymi wcześniej w tym artykule powinny być bezwzględnie fodlowane preflop. Karty te nadają się jedynie do blefowania, ale i tak tego typu zagranie powinni wykonywać jedynie doświadczeni gracze. Jeżeli dopiero zaczynasz swoją przygodę z pokerem, to po prostu je folduj i czekaj na coś, co pozwoli ci zdobyć żetony.
Pokerowy słownik dla początkujących
