Jak wyglądała pokerowa strategia w 2009 roku, czyli ponad dziesięć lat temu? Czy Joe Cada grał świetnego pokera? Zobaczcie na przykładzie pojedynku z Main Eventu WSOP, który ocenia profesjonalista Matt Berkey.
W 2009 roku w finale największego turnieju na świecie zmierzyli się amator Darvin Moon oraz profesjonalny pokerzysta Joe Cada. Był to ciekawy pojedynek o wielką wygraną i najbardziej prestiżowy tytuł w świecie pokera.
W programie „2020 Hindsight” analizą kilku rozdań w drodze do tytułu Cady zajął się Matt Berkey. Profesjonalny pokerzysta i twórce Solve4Why zajmuje się na co dzień strategią gry turniejowej.
Pierwsze rozdanie heads-upa
Już w pierwszym rozdaniu heads-upa, Darvin Moon na buttonie znalazł QQ. Limpował tylko do puli (blindy wynosiły 500.000/1.000.000). Joe Cada znalazł u siebie 99 i zagrał podbicie do 3,5 mln. Berkey mówi, że wygląda na to, iż Joe chce tutaj zagrać all-ina, a więc powinien raczej wybrać nieco większy sizing (około 4 lub 5 blindów). Gdyby Moon otworzył tam standardowym 2,5 do 3,5 big blinda, to Cada zapewne przebiły, a ostatecznie wszystkie żetony wylądowałyby na środku.
Moon po slowplayu przed flopem, decyduje się na to samo po podbiciu rywala – dokłada tylko żetony. To błąd, chociaż jak podkreśla Berkey, nieco mniejszy niż limp przed flopem. Ukrywa to nieco zakres limpowania Moona.
Na stole pojawiają się 3K2. Berkey mówi, że w tym momencie sytuacja robi się nieco dziwna – Cada betuje za 3,5 big blinda (ten bet mógłby być mniejszy), ale Moon decyduje się na raise na flopie. Trener mówi, że to niestandardowy raise. W tym spocie chcecie raisować 22, 33, może KJ chcąc chronić swoje ręce. Można zrobić to także z combo drawami typu 45 lub A5, czyli rękami, które mogą poprawić się na nutsowe układy.
Kiepski overblef?
Cada musi podjąć decyzję, czy dołożyć 6,5 big blinda. Zagranie to wygląda jak kiepski overblef. Dodatkowo każda decyzja jest tutaj bardzo kosztowna dla zawodowca, a dziwne rozegranie ręki przez Moona powoduje, że Cada nie wie, gdzie właściwie znajduje się ze swoimi dziewiątkami. Berkey wyjaśnia, że właściwie całkiem normalny byłby tutaj fold i szukanie lepszych spotów.
Joe sprawdza. Nie jest tak, że to zły call. W sytuacji, w której nie wiemy, co tak właściwie może mieć Moon, to sprawdzenie jest uzasadnione.
Turn to A. Taką kartę Cada może postrzegać jako lepszą dla siebie, ale powinien tutaj czekać. Wiemy bowiem, że Moon musiał na flopie raisować coś w rodzaju drawa do koloru lub strita, a as jest tutaj pomocną kartą. Cada czeka. Moon tymczasem gra za 10 blindów do puli 37 blindów.
Cada jednak sprawdza. Być może w tym spocie uważa, że Moon ma dokładnie drawa do koloru i dwa piki. River to K. Cada może poczuć, że to dla niego dobra karta. Moon nie będzie już tak często betował drawów, a dziewiątki niekiedy wygrają. Po dwóch checkach Moon odsłonił swoje QQ i wziął tę całkiem sporą pulą.
Losowe „klikanie”
Przy prawie 100 efektywnych blindach Cada na tym samym poziomie otworzył do 2,5 big blinda mając KJ. Moon sprawdza tam z Q8. Na flopie pojawia się 65J.
Moon czeka. Cada decyduje się na beta 3,5 big blinda. Przeciwko rywalowi, który ma dość szeroki zakres, nie jest to zły bet. Moon nie spasuje tam 5x i 6x. Berkey dodaje jednak, że można tutaj zrównoważyć to zagranie z blefami grając nieco mniejszy sizing.
Moon w ciekawy sposób reaguje na ten bet. Decyduje się bowiem na re-raise do 8,5 big blinda. Nie ma tam nic! Pechowo jednak, Cada ma tam waleta i pasować nie zamierza. Sprawdza. To sytuacja, w której albo jest mocno z przodu albo całkowicie z tyłu. Moon będzie miał tam przykładowo dwie pary lub open ended drawa do strita.
Na turnie pojawia się dama, która pomaga Moonowi. Ten czeka na turnie i jest to poprawne zagranie. Gdyby nie trafił damy, czekałby tam równie często. Kontynuowanie pasywnej gry w przypadku Moona ma tam sens. Cada decyduje się również na check.
Na riverze 2 Moon sięga po żetony. Jego zakres tam jest spolaryzowany i często blefuje. Ma więc przykładowo sety albo absolutnie nic. Pomimo, że jego ręka nie należy do żadnej z tych grup, powinien tam wybrać większy sizing. Musi rozpoznać, że dama będzie tam naprawdę mocna. Bet powinien wynosić od 11 do 14,5 big blinda. Moon zabetował tam 7,5 big blinda. Cada dostał doskonałą cenę sprawdzenia i tak też zrobił. Wysłał żetony do rywala.
Zmiana prowadzenia
Przed trzecim analizowanym rozdaniem Moon ma niecałe 70% żetonów w grze. Blindy to już 600.000/1.200.000. Cada na buttonie otwiera za około 2,5 blinda mając J9. Moon ma 87 i tylko sprawdza, ale trener podkreśla, że prawidłowe będzie tutaj zarówno zagranie calla lub re-raise. Podkręcenie agresji jest wskazane, bo ma duże prowadzenia.
W puli jest 6,4 mln żetonów. Flop to T59. Obaj gracze czekają. Turn to T. Cada może w tym momencie czuć, że jego dziewiątka jest dobra. Moon czeka. Cada betuje za około pół puli. Ku zaskoczeniu rywala i trenera, Moon decyduje się na bardzo mocne zagranie – wrzuca all-ina.
Moon zagrywa all-ina za około 50 big blindów mając tylko kilka outów – szóstki lub walety. Moon próbuje tutaj reprezentować dziesiątkę, ale opowiadana przez niego historia nie ma sensu. Dziesiątka miażdży zakres Cady, a Moon chciałby z nią wyciągnąć value. Check-raise? Jasne, ale nie zagranie all-ina.
Problemem jest to, że blef Moona jest aż nadto widoczny. Może to robić z wszystkimi combo drawami, karo i właśnie 87. Prawie nigdy w tym spocie nie jest lepszy od dziewiątki. Cada zachowuje się tutaj niesamowicie, bo na największej scenie pokera decyduje się na odważny call, ale nie ma przecież pewności, że jest tam lepszy.
Cada dokłada żetony. W puli są 122 miliony żetonów, a Moon potrzebuje jednego ze swoich outów do wygrania Main Eventu. Na riverze pojawia się 3. Cada podwaja się i ma przewagę w heads-upie. Chwali też swojego rywala za dobre zagranie. Nieco później Cada ograł Moona z reszty żetonów i wygrał Main Event inkasując 8,5 miliona dolarów.
Zobaczcie całą analizę:
WSOP-C Super Series – weekendowa walka o pierścienie na GGPoker!
