Jak rozgrywać JJ we właściwy sposób?

0
jj przeciwko all in

Para waletów to ręka, która wielu pokerzystom sprawia nie lada problemy, wprowadzając często zamieszanie i dziwne decyzje. Zobaczmy więc w jaki sposób dobrze rozgrywać JJ i puśćmy dotychczasowe problemy w niepamięć.

JJ to czwarta najlepsza ręka startowa w Texas Hold’em. Piąta, jeżeli wyżej cenicie AK. A jednak potrafi ona sprawiać nie lada problemy graczom, zwłaszcza początkującym. Problem z nią polega na tym, że chociaż jest silną ręką startową, to trzeba zabierać ją na bitwę z innymi silnymi rękami. AA, KK i QQ dominują JJ, a przeciwko AK i AQ mamy coin flipa. I nawet dominując niższą parę, wciąż musimy mieć w głowie zagrożenie ze strony setów. Zobaczmy więc, jak najlepiej poradzić sobie z tą ręką.

Rozgrywanie JJ preflop

Nie ma tu prostej odpowiedzi. Właściwe rozegranie JJ zależeć będzie od wielu czynników, do których należą pozycja, stacki, blindy i nasza ocena rywali.

Musisz pamiętać, że jest 12% szans, że inny gracz przy stole dostanie wyższą parę niż twoje walety. Matematyka mówi nam również, że JJ przegra średnio w 44% przypadków. To dużo, ale z drugiej strony oznacza to, że wygrają one 56% puli. I właśnie te 12% różnicy w equity sprawiają, że wielu pokerzystów zarabia na swoje utrzymanie.

Popatrzmy na to, jak często para waletów wygra rozdanie w zależności od liczby graczy przy stole:

  • 10-handed = 19%
  • 9-handed = 22%
  • 8-handed = 25%
  • 7-handed = 29%
  • 6-handed = 34%
  • 5-handed = 40%
  • 4-handed = 49%
  • 3-handed = 61%
  • 2-handed = 78%

walety jj

Jeśli chodzi o strategie gry preflop, zacznijmy od tego, że gramy w turnieju i jesteśmy na short stacku z 15BB lub mniej. Najlepszym rozwiązaniem byłoby zapewne wejście all in, nawet z podbiciem przed nami. JJ to zbyt silna ręka na fold, a robiąc raise musimy być gotowi sprawdzić za resztę stacku, gdy ktoś inny 3-betuje. Dlatego też od razu wejście all in jest lepsze, ponieważ pozwala nam również wykorzystać fold equity.

Jeśli mamy 15-25BB, all in z JJ jest nieco bardziej ryzykowne. Czy na pewno chcesz ryzykować przyzwoity stack, gdy zostaniesz sprawdzony głównie przez ręce, które dominują twoją lub w najlepszym przypadku są coin flipem? Zamiast tego lepiej zrobić standardowy open raise lub 3-bet all in, gdy ktoś zdążył otworzyć przed tobą.

Najwięcej problemów z JJ sprawia gra na deep stacku. W takim przypadku najlepiej jest unikać sytuacji, w której musielibyśmy ryzykować całym stackiem preflop. Lepiej grac o mniej żetonów i kontrolować pulę. Trzeba wiedzieć więc jak rozgrywać walety po flopie.

Rozgrywanie JJ postflop

Preflop zwykle chcemy zrobić open raise z JJ. Jeśli ktoś przed nami już otworzył pulę, 3-bet to solidna opcja. W zależności od sytuacji limp też może mieć swoje plusy.

Po flopie kluczem jest czytanie tekstury flopa i dostosowanie się do niego. Załóżmy, że agresywny gracz zrobił raise preflop i sprawdził go drugi agresywny gracz. My zrobiliśmy limp, a na flopie pojawiły się AK3. Pierwotny agresor c-betuje i drugi gracz go sprawdza. W tej sytuacji łatwo jest zrezygnować ze swoich waletów, ponieważ jest duża szansa, że jeden lub obaj rywale mają asa lub króla.

Gdyby jednak na flopie pojawiły się 359, to co powinniśmy zrobić? Czy któryś z rywali ma overparę? Może seta? Walety stają się nieco skomplikowane. Większość graczy spróbuje kontrolować pulę w takim miejscu i dotrzeć do showdownu tak tanio, jak to możliwe. Jednak gdy zacznie się akcja i dalsza gra stanie się zbyt droga, lepiej po prostu zrzucić karty i przejść do następnej ręki.

auto-rebuy

Przykładowa ręka: Cary Katz

W trzecim sezonie WPT Alpha8, Nick Petrangelo zrobił raise do 20.000 mając A9. Cary Katz miał w reku JJ. Postanowił 3-betować do 60.000. Siedzący na blindach Paul Volpe miał AK i wszedł all in do 270.000. Petrangelo szybko spasował, a Katz znalazł się w położeniu, w którym często są posiadacze JJ.

Ostatecznie spasował. Jaka płynie z tego lekcja? Jeśli 3-betujesz z waletami i dostajesz 4-bet all in, jest duża szansa, że twoja ręka jest zmiażdżona lub możesz co najwyżej liczyć na flipa. Dlatego zrobienie folda nie jest złym pomysłem.

Przykładowa ręka: Devilfish

W dziesiątym sezonie EPT na flopie pojawiły się 53K. Jeden gracz betował za 30.000, a David „Devilfish” Ulliott przebił do 80.000 z JJ. Jego rywal odpowiedział 3-betem all in do 250.000. To kolejne rozdanie, w którym doświadczony gracz zostaje postawiony w bardzo trudnej sytuacji z JJ. Ulliott miał jeszcze 200.000 żetonów, które ostatecznie postanowił oszczędzić i sfoldował. Chociaż jego rywal nie pokazał kart, można domyślać się, że miał coś o wiele lepszego lub draw do koloru. Tak czy inaczej, raise na flopie pozwolił Devilfishowi zdobyć informacje, dzięki którym musiał spasować.

Przykładowa ręka: Vanessa Selbst

W dwunastym sezonie WPT, na stole finałowym w Borgacie miało miejsce następujące rozdanie. Blindy wynosiły 100.000/200.000. Vanessa Selbst dostała JJ i podbiła do 400.000 z buttona. Jeremy Kottler sprawdził ze small blinda z KQ. To samo zrobił Cong Phamz big blinda mając 64.

Po dwóch checkach, na flopie 925, Selbst c-betowała za 650.000. Obaj rywale sprawdzili. Na turnie pojawił się A. Cała trójka czekała, a na riverze spadła 5 parująca board.

Ponownie trójka graczy czekała, a na showdownie Selbst wygrała swoją parą waletów. To rozdanie dało jej prowadzenie w turnieju, który ostatecznie skończyła na drugim miejscu. Walety tym razem sprawdziły się, ale nie było im łatwo. Pokerzystka miała to szczęście, że uniknęła drawów i dotarła do showdownu bez poświęcania kolejnych żetonów po flopie.

ŹRÓDŁO888poker
Poprzedni artykułMatthew Wantman i Craig Varnell mistrzami WPT!
Następny artykułAutobiografia Phila Hellmutha „Poker Brat” – recenzja