W jednym ze swoich ostatnich tekstów Jonathan Little analizuje ciekawe rozdanie dość wysokich stawek gier cashowych. Jakie wnioski wyciągnął z tego starcia?
W najnowszym tekście dla Cardplayera Jonathan Little wspomina rozdanie z gry cashowej na stawce 10/20$ z kasyna Bellagio. Rozegrał tam duże rozdanie, ale zaznacza, że tylko nieco wcześniej pojawił się przy stole. Wtedy swoje decyzje stara się podejmować w oparciu o ogólne założenia, czego zwykle nie robi.
Gracz tight aggressive podbił na UTG do 80$ mając przed sobą 2.000$. Dobry gracz tight aggressive, który miał przed sobą 10.000$ sprawdził tuż za nim. Gracz na środkowej pozycji (nieznany trenerowi) miał przed sobą także 10.000$ i sprawdził. Little miał 10.000$ stacku na small blindzie. Sprawdził z 88.
Pokerzysta pisze, że nie widzi za bardzo argumentów za 3-betowaniem lub pasowaniem. Fold byłby zbyt tight. Z kolei zagranie 3-beta przeciwko raisowi na UTG przeciwko pokerzyście, który ma wąski zakres, a ręka ma duże implied oddsy bez pozycji, to po prostu błąd. Little nie wyobraża sobie sytuacji, w której na deepstacku 3-betuje gracza z UTG mając parę ósemek. To nie jest dobre zagranie. Kiedy jednak istnieje okazja na to, aby dość tanio zobaczyć flopa z taką ręką, powinniście callować – szczególnie jeżeli nie spodziewacie się częstego 3-beta.
Gracz na big blindzie, który miał również 10.000$, powiedział, że sprawdza w ciemno, ponieważ uznał, że nie może spasować nic ze względu na swoje niesamowite pot oddsy. Little wspomina, że nie wiedział czy przeciwnik ten się wygłupia, ale na pewno był graczem amatorskim.
Tutaj ogólna uwaga. Niektórzy gracze uważają, że powinni zdecydowanie sprawdzać z każdymi dwoma kartami, bo mają też niezłe pot oddsy. Nie biorą jednak pod uwagę tego, ilu graczy jest w puli oraz tego, że ręce typu K5 słabo zrealizują swoje equity przeciwko kilku graczom. Gracze lubią mówić rzeczy, których nie powinno się ignorować. W tym spocie na pewno nie sprawdzacie z każdymi dwoma kartami.
Akcja na flopie
Na stole pojawiły się 875. Little trafił top seta. Postanowił przeczekać.
Mógł oczywiście leadować w swoich rywali. Pomyślał jednak, że na pewno jeden z oponentów będzie często tam betował, a więc on będzie mógł zagrać check-raise ze swoimi najlepszymi made hands, premium drawami i niektórymi śmieciowymi drawami. Nie lubi leadowania w tym spocie – większość graczy będzie grała bardzo dobrze callując z overparami i drawami, ale spasuje wszystko inne. Jeżeli bet powoduje, że Wasz rywal gra (odpowiada) dobrze, powinniście wybrać inną akcję.
Gracz na big blindzie czekał. Rywal na drugiej pozycji betował 300$ do puli 400$. Gracz na środkowej pozycji sprawdził. Little pamięta, że liczył w tym momencie żetony, które trafią do jego stacka.
Postanowił zagrać zgodnie ze swoim planem. Zagrał check-raise do 1.300$. Pomyślał, że ten bet size spowoduje, że rywale myśleli będą, że chce mieć dobre fold equity. W ten sposób popełnią ogromny błąd z drawem lub marginalną parą.
Big blind myślał bardzo długo, a później spasował, co go zaskoczyło. Pierwotny agresor wszedł all-in za 620$ więcej niż betował Little. Pozostali gracze spasowali. On sam bardzo szybko callował i zobaczył, ze na stole pokazują się A i K na turnie i riverze. Nie podobało mu się to, bo wiedział, że rywal może mieć drawa, AA lub KK. Oczywiście oponenta pokazał tam KK i wygrał pulę!
Ogólne uwagi do rozdania
Trzeba tutaj zaznaczyć, że dla KK był to bardzo łatwy fold, szczególnie kiedy ma przed sobą beta, calla oraz check-raise'a. Nawet w sytuacji, gdyby bet wynosił 300$ i sprawdziło dwóch graczy, to KK jest raczej foldem. Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że overpara jest tam słabą ręką, kiedy macie sporo akcji po flopie i dodatkowo dość skoordynowany board. Little jednak dość szczęśliwie sprawdził. Gdy rywale robią błędy, trzeba z uśmiechem się dostosować – nie ma znaczenia, czy wygrywacie, czy przegrywacie pulę.
Po rozdaniu gracz na big blindzie powiedział, że miał 64. To oznaczało strita, który nie byłby nutsowy, a którego pokazał innemu graczowi. Co ciekawe jednak ten amatorski gracz zaczął… bronić swojego zagrania. Powiedział, że myślał, iż Little ma seta, mocnego drawa lub nutsowego strita. Zapewne to dobre założenie, ale dodał też, że nie chciał ryzykować 10.000$. To dla niego spora gotówka.
Little dowiedział się później, że gracz ten zrobił buy-ina za 1.000$ i wygrał aż 9.000$. Chociaż nie wiedział tego w tamtym momencie, to ten gracz był przykładem pokerzysty, który grał tzw. scary money. Trafił efektywne nutsy i nie chciał ryzykować całego stacka, bo myślał, że jego rywal (czyli Little) miał nutsy, którymi byłoby tam 96s zagrane przed flopem.
Jeżeli kiedykolwiek zdarzy się Wam w grze cashowej bać się przed wejściem all-in, to lepiej zabrać żetony i szybko opuścić stół. Little wspomina, że chociaż przegrał tam na króle i miał pecha, to jednak sytuacja mogła wyglądać znacznie gorzej. Big blind mógł wszak zagrać all-ina i wrzucić dodatkowe 8.000$, które Little oddałby oponentowi. Kiedy możecie złapać najlepszą rękę, a najgorsza sprawdza, to trzeba postrzegać to jako sukces.
